Algemeen Suriname

Malawni

door

Malawni

Lang werd gedacht dat de in 1937 door Stahel gefotografeerde Malawni de laatste der Wajarikoele was, tot er in 1968 een verrassende ontmoeting plaats vond met zendeling Ivan Schoen.

Pater Willem Ahlbrinck (1885-1966) woonde en werkte van 1910 tot 1966 in Suriname. Hij leerde Karaïbs en zijn studie van de inheemse cultuur zou leiden tot het standaardwerk Encyclopaedie der Karaïben. Johanna Felhoen Kraal (1902-1965) bracht verslag uit van zijn expeditie in de jaren 1937/1938 die hem tot in de Toemak Hoemak bracht, het gebied waar volgens wetenschappers ooit het goudmeer Parima te vinden was. Hij zocht er de Wama’s en Wajarikoele’s.

Ahlbrinck kwam tot de conclusie dat met dood van een vrouw van de stam, genaamd Malawni, -die De Goeje bij zijn expedities nog had ontmoet- bij de zendeling Axwijk aan de Cottica rond 1938 de stam moet zijn uitgestorven. Over “De laatsten der Wajarikoele’s in Suriname” is hierna een boek verschenen van de hand van pater Henricus Cornelis Maria Helmer (1898-1981) onder diens pseudoniem Hans van Amstel
Johannes Michels (1910-1998), die in 1951 Hoofd Binnenlands Bestuur was geworden, was er kennelijk nog niet van overtuigd dat ze waren uitgestorven. In 1953 ging op expeditie naar de rivier Oelemari, om daar contact te maken met de Waiarikoele. Hij vond de nodige sporen die op hun aanwezigheid duidden, maar zag geen kans om contact met ze te leggen.

Het evangelistenpaar Ivan en Doris Schoen vestigde zich in 1961 diep in de Surinaamse binnenlanden waar ze tientallen jaren zouden verblijven. In 1968 baarde Ivan Schoen opzien toen hij contact maakte met Jan Michels en hem meldde dat hij op aanwijzing van Michels contact had kunnen maken met de Wajarikoele. Het betrof volgens zijn bericht een kleine groep van 22 man die als absolute oermensen leefden

Malawni anno 1937

 

  Auteur: Nico Eigenhuis

Dessé en de Chinezen

door
Dessé en de Chinezen
De van Guadeloupe afkomstige planter Anthony Dessé vestigde zich in 1823 in Suriname te Nieuw-Rotterdam, Nickerie. Hij zou zich ten tijde van de emancipatie bezig houden met de inzet van Chinese contractanten.
Anthony Desse (1807-1868) was in Suriname als administrateur actief, en samen met Wilson eigenaar van de katoenplantages Good Intent, Union, Leasowes, Clyde en Oxford. Ze kenden beide medio 19e eeuw een samenwerking met Bixby, die als Amerikaans consul fungeerde. Dessé was naast militair ook ouderling bij de hervormde gemeente. Zijn levenspartner was zijn huisbediende Frederika Rosette Dessé (1810-1853), met wie hij meerdere kinderen had.
Dessé ontwikkelde zich tot een machtig planter en zou eigenaar worden van de plantages Sarah, Paradise en in 1864 van Catharina Sophia. Voor de toenmalige gouvernementsplantage Catharina Sophia was in 1853 een kleine groep van 18 Chinezen van Java aangetrokken, en vanaf 1858 zouden aanvullend zo’n 2000 Chinezen van Macao worden aangetrokken.
Na de komst van deze Chinezen ontstond discussie over hun inzet, waarna door gouverneur Schimpf werd besloten om de met hen afgesproken voorwaarden niet bindend te verklaren.
Hierna zou Dessé besluiten een groep van ca 100 man aan te trekken voor plantage Paradise. Ook zou hij hierna in 1864 een groep van 90 Chinezen te Catharina Sophia plaatsen. De op Paradise en elders in de regio ingezette Chinezen zouden zich er opstandig tonen. Het feit dat ze eenzelfde behandeling als de tot slaaf gemaakten kenden leidde naast marronage van de Chinezen ook tot een aantal gevallen van zelfmoord, met de gedachte dat ze nadien in China zouden herrijzen.
Omdat de Duitser Von Wois te Saramacca in 1853 geen toestemming kreeg Duitse kolonisten te werven, en Kappler vergeefs in 1857 verzocht om voor Albina Javanen in te mogen zetten zou Dessé aanbieden om met ze samen te werken. Voor wat Albina betreft leidde dit tot de komst van een aantal Chinese contractanten.
Von Wois overspeelde in 1857 zijn hand door het gouvernement te vragen om in plaats van Albina te kiezen voor Saramacca als nieuwe vestigingsplaats voor de Chinezen. Op zijn plantage Hamburg te Saramacca zou nadien in 1869 vanuit Brits-Guyana slechts één Chinees komen te werken, te weten Tong-Wa.
Het aantrekken van de Chinezen van Macoa zou hierna stilvallen, al kwam aan het aantrekken van de Chinezen voor Suriname geen einde. Ze konden na de Emancipatie vanaf 1866 op bestelling worden aangetrokken via de Surinaamse immigratiemaatschappij bij de Surinaamse bank.

De eerste teenageshow

door

 

De eerste teenageshow in Paramaribo. 30 januari 1963 in de Stadszending aan de Burenstraat. Gehurkt van l naar r: Ulrich Bendt van het duo Reggy en Ulrich, Frank Doelwijt, Roy Doorson. Staand van l n r: Andre Conrad, Paul Moedig (Blue Moody, drums) Harold Braam (show promotor) Mildred Cummings (jazz zangeres) Ruudje Seedorf, achter hem Ruport Clemens, Marion Carilho, Freddy Kemmel (gitaar virtuoos) Borger Breeveld (MC en zang) Harold Kolader, Ulrich Perotie, Arnold Ernst en Roy Tjon (meezyer gitarist). Achter de drums zit Dennis Gilles.

 

 

 

Zoektocht eigen identiteit

door

De Zoektocht eigen identiteit van de Surinaamse literatuur

Lezing gehouden voor de Henri Frans de Zielstichting op 27 oktober 2017, in Tori Oso, Paramaribo, door drs Ismene Krishnadath

 

Zoektocht_suriname_identiteit ismene

 

Prijzen

Voor mijn boek Nieuwe streken van Koniman Anansi kreeg ik de Surinaamse Staatsprijs voor Jeugdliteratuur over de periode 1989 – 1991. De prijs zelf werd uitgereikt in 1993. Ik ben tot nu toe de enige persoon aan wie deze prijs ooit is uitgereikt.

Van de culturele pagina van het Surinaamse ochtendblad De Ware Tijd kreeg ik in 1997 de TROKI GRANI. De prijs is toegekend voor buitengewone prestaties als schrijfster en uitgeefster.

Buitenlandse presentaties

Als schrijfster heb ik vaak Suriname en mezelf vertegenwoordigd op buitenlandse fora. Dit is een leuke kant van het kunstenaarschap. Zo bezocht ik o.a.:

1990 – Women’s Writers Conference (Trinidad).
1992 – Women’s Writers Conference (Curaçao).
1994 – Frankfürter Buchmesse, Duitsland.
1995 – Carifesta VI – Trinidad en Tobago.
1999 – gastspreekster Centre for Gender and Development Studies of the UWI (Trinidad).
2000 – Carifesta VII – St. Kitts and Nevis.
2001 – Suriname Art Exhibition (Trinidad) als storyteller.
2001 – First International Conference on Publishing in the Caribbean. (Jamaica).
2002 – Eregast op het Boekenfeest 2002 dat jaarlijks in Amsterdam wordt georganiseerd door de Vereniging Ons Suriname ter gelegenheid van de afsluiting van de Nederlandse Boekenweek.
2003 – Eregast van de Stichting BOEKIDS, die de Nederlandse kinderboekenweek in Den Haag, Nederland, organiseert.

Verdere informatiebronnen

Ismene Krishnadath

Ismene Krishnadath woonde van haar zesde tot haar twaalfde in Utrecht. In Paramaribo volgde ze het MULO en de Algemene Middelbare School, vervolgens studeerde ze aan de Utrechtse universiteit onderwijskunde. In 1979 keerde ze naar Suriname terug. Tien jaar lang was ze als pedagogiekdocent verbonden aan verschillende leerkrachtopleidingen; vanaf 1990 koos ze als consultant voor een vrijere invulling van haar beroep. Ze maakte deel uit van de beweging voor progressief onderwijs Kenki Skoro en schreef met Dayenne Angel een onderwijshandleiding. In 1989 startte Krishnadath een uitgeverij en bureau voor grafische opdrachten: Publishing Services Suriname, en een uitgeverij voor boeken voor kleine kinderen: Lees mee. Vanaf dat jaar verscheen er een stroom aan kinder- en jeugdboeken die merendeels waren geïllustreerd door Gerold Slijngard. Zij ontving de Staatsprijs voor Jeugdliteratuur over de periode 1989-1991. Krishnadath schreef overigens ook voor volwassenen. Zij is de huidige voorzitter van de Surinaamse Schrijversgroep ’77.

Begin 2011 werd haar de Henri Frans de Ziel Cultuurprijs toegekend voor haar inzet voor het literaire leven in Suriname.
Werk

Ismene Krishnadath schrijft in verzorgd en soepel Surinaams-Nederlands met een fantasie die met groot gemak Surinaamse elementen verbindt met zaken van buiten de grenzen, tot en met fantasy toe. Krishnadath creëert identificatiefiguren voor het Surinaamse kind, de verhaalfiguren leven volgens bepaalde principes, maar nadrukkelijk moralisme is haar vreemd: zij beseft dat een kind ook in fantasiefiguren als Batman of Donald Duck kan kruipen omdat die rechtvaardig of simpelweg grappig zijn. In de Surinaamse context is Anansi zo voor haar een ideale verhaalfiguur die op humoristische wijze een vorm van vooruitgangsoptimisme kan uitdragen.

Fort Amsterdam te Cormantijn

door

 

Cormantijn

De oorspronkelijk naam van Fort Amsterdam te Cormantijn, aan de Ghanese kust was Cormantine. In 1665 is het fort onder bevel van vice-admiraal Michiel de Ruyter veroverd ter compensatie van Nederlandse forten die een jaar eerder door de Engelsen waren ingenomen.

Het fort kwam hiermee in handen van de WIC, die het herdoopte in fort Amsterdam. Aanvankelijk was goud het doel van de handelspost geweest. Dat werd geruild tegen drank, tabak en geweren. Later was de slavenhandel het oogmerk. De “Kormantijnen”, zoals ze werden genoemd, waren gekocht van de Ashanti, werden ingesloten in het fort en vervolgens verscheept naar Jamaica en Suriname. Zo vonden tussen de 10 en de 20 miljoen Afrikanen hun weg naar Amerika.

Vanwege hun militaristische achtergrond organiseerden de ‘Coromantins’ tientallen slavenopstanden in Jamaica en elders in Amerika. Hun opstandige karakter werd zo berucht onder Europese slavenhandelaren in de 18e eeuw dat een wet werd voorgesteld om de invoer van mensen uit de Goudkust te verbieden.

Onder leiding van Cudjoe en koningin Nanny (Kojo en Nana) bereikte de Marronoorlog op Jamaica in 1731 een climax. In 1739 kwam het met hen tot een vredesovereenkomst.

In 1763 werd een slavenopstand in Berbice , in het huidige Guyana , geleid door een Coromantin-man genaamd Cuffy en zijn plaatsvervanger Akra. De slavenopstand duurde van februari 1763 tot 1764. Na enkele maanden leidde een geschil tussen Cuffy en Akra tot een oorlog tussen de twee. Akara’s factie won en Cuffy pleegde zelfmoord.

Kolonel Fourgeoud zou in 1773 een beroep doen op Akara met zijn compaan Gousery als kapiteins in de troepen die in Suriname optrokken tegen de Boni’s . Aan de kant van de Boni’s was kapitein Courmantin Codjo zijn tweede man.

 

  Auteur: Nico Eigenhuis

Zoek binnen Anda

door
anda suriname
suriname.nu suriname index website

Suriname Wiki: Zoeken in 2500 + artikelen

Uitgelichte artikelen

Populaire artikelen
Nieuwste artikelen
Recent geüpdatet artikelen
Veelgestelde vragen komen binnenkort

 

Suriname is een land gelegen in Zuid-Amerika, grenzend aan Frans-Guyana, Guyana en Brazilie. Het heeft een bevolking van ongeveer 600.000 mensen. Het land heeft een rijke geschiedenis.

Suriname heeft een tropisch klimaat en is grotendeels bedekt met regenwouden en savannes. Het heeft een grote verscheidenheid aan flora en fauna, waaronder vele bedreigde diersoorten zoals jaguars, reuzenotters en ara’s.

Suriname heeft een zeer diverse bevolking, bestaande uit verschillende etnische groepen, waaronder de Creolen, Hindoestanen, Javanen, Marrons, Joden, Nederlanders, Libanezen en inheemse volkeren. Deze diversiteit is terug te zien in de cultuur, het eten en de muziek van het land. De hoofdstad van Suriname is Paramaribo, een levendige stad met een historisch centrum dat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Het land heeft ook een diverse natuurlijke omgeving, met regenwouden, bergen, rivieren en stranden.

Suriname heeft een weelderige natuur met een groot deel van het land bedekt met tropisch regenwoud. Het heeft ook verschillende rivieren, waaronder de Suriname, de Coppename en de Marowijne. Het land heeft ook een kustlijn aan de Atlantische Oceaan.

De officiele taal van Suriname is Nederlands, maar Sranan wordt ook veel gesproken.

De economie van Suriname is gebaseerd op de export van grondstoffen, zoals olie, goud en hout. Ondanks de natuurlijke rijkdommen kampt het land echter met sociale en economische uitdagingen.

Suriname heeft een diverse economie, met sectoren zoals mijnbouw, landbouw, toerisme en dienstverlening. Het land heeft een groeiende toeristische sector vanwege de natuurlijke schoonheid en culturele erfgoed.

Suriname heeft ook een rijke culinaire traditie, met gerechten zoals pom, saoto soep en roti.

De website

Suriname.Nu is een onafhankelijke website over Suriname, waar je informatie kunt vinden over verschillende onderwerpen, zoals geschiedenis, cultuur, economie, politiek en toerisme. Op deze website vind je ook actueel nieuws uit Suriname en een uitgebreid archief met artikelen en foto’s.

De website heeft verschillende secties, waaronder nieuws, geschiedenis, cultuur, toerisme, economie, politiek en Surinamers in Nederland.

De website is al sinds 1996 online en is een populaire bron van informatie voor mensen die geinteresseerd zijn in Suriname. De beheerders van de website zijn betrokken bij verschillende Surinaamse organisaties en zijn actief in de Surinaamse gemeenschap in Nederland.

Suriname.nu is een nuttige en informatieve website als u geinteresseerd bent in Suriname. Het biedt een breed scala aan artikelen en informatie over diverse onderwerpen met betrekking tot het land.

Suriname.nu is een populaire website over Suriname die al meer dan 20 jaar bestaat. Het biedt een uitgebreide en gevarieerde selectie van informatie over verschillende onderwerpen gerelateerd aan Suriname, zoals de geschiedenis, cultuur, politiek, economie en toerisme.

De kwaliteit van de informatie op Suriname.nu is goed en er wordt regelmatig nieuwe inhoud geplaatst.