Waterkant

 

De Waterkant is een der oudste straten van Paramaribo.

De Waterkant is het gedeelte van Paramaribo dat de reizigers die vroeger per boot aankwamen het eerst zagen. Het was de plaats waar de schepen uit Europa en Amerika aanlegden, en waar de bewoners van de plantages aan wal kwamen tijdens hun bezoeken aan Paramaribo. Hier speelde het economische leven van de stad zich lange tijd af.

Al vanaf het eerste begin moet er een markt zijn geweest, waar goederen en slaven werden verhandeld ; al vrij snel zal er een lintbebouwing langs het water zijn ontstaan van voornamelijk goederenmagazijnen en havenkroegen.

Aan de Gravenstraat lagen weliswaar de belangrijkste huizen, maar ook aan die langs de Waterkant was de nodige aandacht geschonken. Jammer genoeg werd ook dit stadsgedeelte bij de branden van 1821 en 1832 zwaar getroffen, zodat de huidige bebouwing voornamelijk gedateerd moet worden in het tweede en derde kwart van de vorige eeuw.

Toch bezit de Waterkant nog een groot aantal royale koopmanshuizen en handelsgebouwen, waarvan er nog verscheidene, zij het in min of meer gewijzigde vorm, intact zijn.

De mooiste koopmanshuizen treffen we aan ik het gedeelte van Onafhankelijkheidsplein tot Waag. De huizenrij levert daar met haar stoepen, de straat, de rij amandelbomen en de groene zone langs het water een bijzonder mooie aanblik.

 

 

 

 

Ansichtkaart – postkaart

Deze ansichtkaart werd op 30 december 1901 vanuit paramaribo naar amsterdam verstuurd. Hij werd uitgegeven door de firma Bromet & co.

De oprichter, Meier Salomon Bromet, werd geboren in paramaribo in 1839. Bromet & co was een zeer gerenommeerde boekhandel van 1892-1905 aan de gravenstraat.

  Cheryll van Leewaarde

Chinese winkel

 

Chinese winkel. Op bijna elke straathoek zijn (waren) wel kleine winkels te vinden. Voornamelijk chinezen, die via hun vereniging Kong Ngie Tong Sang gemakkelijk een lening konden afsluiten om een winkel te beginnen.

Een ander verschijnsel hiervan was ook dat er van de een op de ander dag een nieuwe eigenaar/ uitbater  (Omoe was een begrip bij de bevolking) in kon staan. Als de uitbater bijvoorbeeld de schuld niet kon terug betalen, of omdat hij zijn winkel vergokt had.

In Suriname heb je twee groet Chinese verenigingen, Kong Ngie Tong Sang ( oudste en de grootste) met een gebouw aan de Dr. Sophie Redmondstraat en Chin Fa Foei Kon, aan de Keizerstraat. De laatste waren voornamelijk personen die gevlucht waren voor het communistisch regiem van Moa Tse Toeng en dus zich meer richten op Formosa, het huidige Taiwan.

Een lachende “omoe” achter de toonbank in zijn winkel. Voor hem ligt een telraam, waarop vliegensvlug en een beetje mysterieus het totale bedrag van de in kopen berekende. Je moest maar aannemen dat het bedrag juist was.

 

 

 

Zuurgoed verkoop

 

Zuurgoed verkoop

Vanuit de huiskamer werden vroeger veel lekkernijen over de vensterbank verkocht.

 

 

 

Esselien Fabies

 

 

Esselien Fabies

01 augustus 1926 – 15 maart 2008

 

Meer bekend als Ma Es (01 augustus 1926 – 15 maart 2008), was de oudste voorzangeres van NAKS, die haar intrede bij NAKS deed in 1969. Haar zangtalent werd bij toeval ontdekt door de toenmalige voorzitter, wijlen Eugene Drenthe. Zij werd direct de spil rond het zanggebeuren van de organisatie en zij vertegenwoordigde NAKS vele malen in het buitenland.

Het was haar muzikaal- en theatertalent waar zij bekendheid mee kreeg. Bij vele optredens was er voor haar een extra applaus vanwege haar krachtige en heldere stem. “Het is God’s gave”, zei ze altijd weer. Als actief lid binnen de afdelingen ‘Zang en Dans’ en de seniorengroep ‘Kotomisi’ was zij door haar zangtalent ook het ‘gezicht’ van de Afrikaans-Surinaamse cultuur.

Haar kennis gaf ze moederlijk door aan jongeren die daarvoor openstonden. Voor NAKS was Ma Es altijd onvermoeibaar, trouw en bescheiden, wat haar maakte tot een graag geziene persoon.

 

Ma Es werd zowel in 1993 als 2005 gedecoreerd door de President van de Republiek Suriname. In 1998 viel haar de eer te beurt om als voorbeeldfiguur samen met Ronald Snijders de eerste Afrikaans -Surinaamse muziekschool ‘NAKS Mi Agida’ te openen.

Daarnaast werd ze ook nog door Podium Kwakoe (Nederland), in 2006 gehuldigd voor haar verdiensten. In het lied ‘Son Go Na Ondro’ zingt zij niet alleen over haar liefde voor NAKS, maar vraagt zij ook niet te treuren als ze heengaat, omdat haar liefde zal blijven voortbestaan.

Ma Es overleed op 82-jarige leeftijd op 15 maart 2008 .

 

 

  Cheryll van Leewaarde

Woonhuis te Larencontre

 

Woonhuis te Larencontre (La Rencontre)1966.

 

 

 

 

De oude Waterkant

De oude Waterkant.   Met links de Marine trap.

 

 

Verkeersagente

 

Verkeersagente – Verginia Sussenbach in Paramaribo 1960.

 

 

 

Robinhood

 

Robinhood

 

 

 

 

 

Verkeersagenten

 

Verkeersagenten