Wat gebeurde er in dit jaar in de maand   Mei

12 Mei

1891	Volksopstand. 12 tot en met 14 mei. Het bestuur van Jhr. Mr. De Savornin Lohman, 1889-1891, was een zeer onrustige tijd voor ons land. En de oorzaak van de onrust was niemand anders dan de gouverneur zelf. Reeds enige maanden, nadat hij aan het bewind gekomen was, toonde Lohman zich een gouverneur, die een zeer hoge dunk had van zijn waardigheid en macht, zodat hij zelfs de hoogsten uit het land op een hooghartige wijze meende te mogen behandelen. Dit ondervonden de regenten van 's Landsgrond Boni f ace (een tehuis voor ouden van dagen), onder wie de algemeen geachte agent-generaal Cateau van Rosevelt. Tenslotte moest de Nederlandse Regering zelf een afkeuring over de gouverneur uitspreken. Dit gebeurde naar aanleiding van het conflict tussen Lohman en de procureurgeneraal Mr. Kalff. Deze hoofdambtenaar kon het onmogelijk eens zijn met de gouverneur. De beide mannen klaagden elkaar bij de Nederlandse Regering aan en deze stelde Mr. Kalff in het gelijk, zodat zij hem niet terug wilde roepen, hetgeen de gouverneur verzocht had. Deze beslissing was voor Lohman de aanleiding om zijn ontslag aan te vragen, 20 april 1891. Maar voordat hij de kolonie verliet zou eerst een grote uitbarsting van volkswoede plaats hebben, die bekend staat als de opstand van 12 mei en de slotfase vormde van het mislukte bestuur van deze bewindsman. Het vertegenwoordigend lichaam de Koloniale Staten, dat in 1866 was ingesteld, zou in 1891 vijf en twintig jaren bestaan. Een comité uit de burgerij had het initiatief genomen voor een feest op 12 mei, waartoe de voorbereidingen getroffen werden. Dit nu werd door De Volksbode voorgesteld als een demonstratie tegen de gouverneur. In zijn artikelen, waarvan enkele in het Surinaams geschreven waren, zweepte het blad de gemoederen op en spoorde de mensen aan het ontslag van de gouverneur te beletten en de viering van het feest onmogelijk te maken. Duizenden distriktbewoners waren voor de viering van het feest te Paramaribo aangekomen. Maar de dag tevoren werden alle toebereidselen grondig vernield. De politie, die dit beletten wilde, ondervond hevige tegenstand, zodat er botsingen tussen haar en de menigte plaats hadden. Het zou niet moeilijk geweest zijn deze opstand in zijn aanvang te onderdrukken, als er samenwerking was geweest tussen Lohman en de Procureur-Generaal. Zelfs achtte de gouverneur het niet beneden zich tussen de menigte te wandelen en met welgevallen de vernieling gade te slaan. Toch was het nog niet tot een algemeen oproer gekomen. Dit brak pas uit, nadat Lohman aan enige militairen de opdracht had gegeven hun geweren te ontladen. Ook gelastte hij een gevangen oproerling in vrijheid te stellen. Was dit geen partij kiezen voor de ordeverstoorders? Zo vatten dezen het op. Nu de gouverneur aan hun zijde stond, kon niets hen meer beletten de gehate joden en gegoede burgers er onder te krijgen ... Door de regen in de avond van 12 mei luwde het oproer, maar nauwelijks was de dag van 13 mei aangebroken, of het wakkerde weer aan. Lohman kreeg een ovatie van de opstandige volksmenigte, die hij vanaf zijn balkon toesprak en aan wie hij verlof gaf die avond een dansfeest op de markt te houden. Tierende trok de massa hierna de straten door, onder het vernielen van de winkelruiten en de goederen van de gegoede burgers, joden vooral. De schrik sloeg deze mensen om het hart. Maar ze bleven niet werkeloos zitten, doch richtten de Surinaamse Scherpschutters op om zich desnoods gewapend te verdedigen. Een hoogtepunt bereikte het oproer op 14 mei, nadat een inspecteur van Politie uit zelfverdediging een man doodgeschoten had. Toen zonden zowel de Gouverneur als de Procureur-Generaal telegrammen naar Nederland, ieder met zijn zienswijze van de toestand. Ook de Koloniale Staten verzonden een telegram, waarin zij de Nederlandse Regering verzochten alle macht in handen van de Procureur-Generaal te stellen. En dit deed de Regering ook. Tevens beval zij, dat land- en zeemacht de opdracht moesten krijgen om samen met de politie de orde te handhaven. Mr. Kalff nam de leiding en het gelukte hem spoedig de orde te herstellen.
1910	Geboren: Johan Henri Eliza Ferrier, Pedagoog / premier 1955-1958 / Billiton-directeur 1966-1968 / gouverneur 1968-1975 / president 1975-1980 / vader van Kathleen / Gertrud / Cynthia / Henri en Leo Ferrier
1913	Calcutta: schip ss Mutlah vertrekt met 645 contractarbeiders naar Suriname
1936	Paramaribo: première van Wim Bos Verschuurs toneelstuk "Woeker" Bernard Willem Hendrik was een veelzijdig man. Surinaams politicus, vakbondsleider, beeldend kunstenaar, schrijver en leraar. Hij werd geboren in Paramaribo op 23 mei 1904, in het hoekgebouw aan het gouvernementsplein, (later het Oranjeplein en nu het Onafhankelijkheidsplein) tegenover het paleis van de President van Suriname en is overleden in Paramaribo op 4 januari 1985. Wim was het tweede kind van Heloïse Tjon A Kien die 3 kinderen kreeg. Heloïse Tjon A Kien was eigenaar een plantage in Coronie, die in die tijd voornamelijk kokos produceerde. Grootvader van vaders kant was een Nederlandse kapitein-ter-zee die verschillende plantages bezat.
1946	Autonomie-Beweging. Op 12 mei 1946 werd een massa-meeting gehouden in de Cultuurtuin onder leiding van F. Lim A Po, de voorzitter der Staten. De autonomie-gedachte leefde reeds enige tijd bij sommige politici in ons land. Door drie oorzaken werd ze echter versterkt: 1. De Nederlandse regeringsverklaring van 1941. 2. De Koninklijke Rede van 6 december 1942. 3. De eerste sluitende begroting van 1942. Toen echter in Nederland, dat door de verwoestingen tijdens de oorlog met grote problemen had te worstelen, geen begin gemaakt werd met de inlossing van de gedane beloften, begreep men in ons land dat alleen door eigen activiteit het zelfbestuur sneller werkelijkheid zou worden. Immers in februari 1946 arriveerde in ons land wel een financieel-economische Commissie onder voorzitterschap van oud-gouverneur Rutgers, maar politieke besprekingen werden niet gevoerd. Gouverneur Brons bezocht in 1946 Nederland en keerde terug met de toezegging dat een Welvaartsfonds zou worden gesticht. Nederland zou daarvoor een som van 40 miljoen (Ned. Crt) beschikbaar stellen. Politieke toezeggingen waren echter niet gedaan. De autonomie-gedachte ging toen over in een autonomie-beweging. Deze nieuwe fase begon met een bespreking onder leiding van het Statenlid Johan Ferrier op 4 mei 1946. Kort hierna, op 12 mei 1946, volgde een massa-meeting in de Cultuurtuin onder leiding van F. Lim A Po, de voorzitter der Staten. Als gevolg hiervan vertrok in juni een Statendelegatie naar Nederland. Op 25 juni had de aanbieding van het verzoekschrift aan H.M. de Koningin plaats. De delegatie keerde in augustus terug en werd met groot enthousiasme ontvangen. In Nederland werd toen de autonomie-kwestie eveneens serieus aangepakt; dit bleek uit de aankomst van een Parlementaire missie in januari 1947. Deze missie heeft zich terdege op de hoogte gesteld van de toestanden op politiek, economisch, sociaal en cultureel gebied. Als eerste stap op de nieuwe weg kan worden beschouwd de benoeming van een Vertegenwoordiger van Suriname in Nederland. Mr. Dr. R. Pos kreeg deze functie in oktober 1947. Toch vonden sommigen de zaak te langzaam marcheren, zoals bleek uit de mislukte staatsgreep van Simon Sanches in november 1947.
1964	Overleden: Johannes Cornelis Brons, Nederlands president Hof van Justitie in Paramaribo 1929-44 / voorzitter Koloniale Staten van Suriname 1930- 1935 / gouverneur van Suriname 1944-1948 (79 jaar)

Deze database is met de grootst mogelijke zorg samengesteld door John Brouwer de Koning. Hij heeft eindeloos veel uren gestoken (en is nog steeds bezig) in het verzamelen en sorteren van de data. Hier zijn alleen de gegevens opgenomen die direct of indirect met Suriname te maken hebben. Zijn totale database bevat gegevens van over de hele wereld.