| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN -
Geschiedenis - - TREINEN en SPOORWEGEN.
 terug
 TREINEN.
In 1897 werd de `Maatschappij Suriname' opgericht om onontgonnen rijkdommen in het binnenland - men dacht niet alleen aan goud - te exploiteren. Door de nieuwe onderneming werd al direct een tracé geprojekteerd voor een spoorweg die de `rijkdommen' uit het binnenland naar Paramaribo zou kunnen afvoeren. Het uitzetten van het spoorwegtracé verliep bevredigend maar al spoedig bleken de mijnbouwkundige onderzoekingen - de reden van de oprichting van de Maatschappij - op niets uit te lopen en meer geld te kosten dan voorzien was. In 1902 was het geld op, óók voor de aanleg van de spoorweg.
Het land bleef echter het belang van een spoorweg ten behoeve van reeds gevestigde ondernemingen in het binnenland zien en toen de nood het hoogst was kwam de redding nabij. De toenmalige Nederlandse Minister van Koloniën, Mr. T. A. J. van Asch van Wijk (die zelf Gouverneur van Suriname was geweest van 1894 tot 1896) stelde voor dat de Nederlandse Staat op zich zou nemen wat met partíkulier kapitaal niet mogelijk was gebleken.
In 1903 werd een Koloniale Verordening goedgekeurd waarbij van overheidswege besloten werd tot de aanleg van een spoorweg van Paramaribo in de richting van het Lawagebied. Ir. C. Lely (die eerder in Nederland de machtige Zuiderzeewerken leidde) was toen Gouverneur van Suriname en men mag stellig aannemen dat hij zich persoonlijk met het werk inliet. Volgens de berichten vertoefde hij meer bij de werkzaamheden dan in het Gouverneurshuis te Paramaribo. Ter zijner herinnering werd Lelydorp naar hem genoemd.
Het is vandaag de dag nog een hele toer om met moderne mechanische hulpmiddelen het binnenland open te leggen en het moet in die tijd nog vee moeilijker geweest zijn. Alle werk geschiedde met handkracht door grotendeels volkomen ongeschoolde arbeiders. Nadat het bos verwijderd was moest de spoordijk opgeworpen worden waarover een bed van (savanne)zand gestort werd. Daar werden de dwarsliggers op geplaatst en daarop de rails die over het gereedgekomen gedeelte aangevoerd werden met een treintje. Daarmee werd ook ander materieel en natuurlijk het personeel vanuit de stad naar het werk gebracht.
Onder leiding van een twaalftal ingenieurs ploeterde men voort met een paar honderd man. Het werk was zwaar en het vorderde langzaam. Er waren moeilijkheden met het personeel, met de aanvoer van voorraden, met de machines en last but not least met de malaria. Het simpele feit dat er drie geneesheren in vaste dienst waren, toont wel aan dat medische verzorging een dringende noodzaak was. Het spoor dat gelegd werd had een breedte van één meter. Dat was voor die tijd breed, maar dat moest wel omwille van de stabiliteit terwijl men bovendien rekening hield met de eventuele aansluiting van de Surinaamse spoorweg op het net van Frans Guyana dat ook een spoorwijdte van een meter heeft. Vanuit Paramaribo werd langs het Pad van Wanica via Lelydorp naar Republiek gewerkt waarbij vroegere houtsleeppaden gevolgd werden.
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
