Wiki Sranan 3 Archieven | Pagina 4 van 8 | Suriname Anda

Afscheid vertrek verpleegsters

Afscheid van leerling-verpleegsters

Afscheidsfoto gemaakt in ’s Lands Hospitaal (Paramaribo) in februari 1957 van de eerste door het psychiatrisch ziekenhuis Maasoord in Poortugaal geworven groep leerling-verpleegsters.

Van links naar rechts: Irene Wong, Thelma Tolud, Agnes Wong Sioe, Annelies Sriram, Irma Sjiew-A-Joen, Carla Perk, Yvonne van Ommeren, Vera Kenswil, Rea Waarde, Irene Dongen, Helen Resida, Lydia Krieger, Joanita Hanenberg, Nadia Oosterwolde en Anne-Marie Leefmans.

Collectie: I. van Driel-Sjiew-A-Joen, 11

Cheryll van Leewaarde

Elisabeth Mundi tentoonstelling

Elisabeth Mundi maakt deel uit van de Groep Surinamers die op de Koloniale Wereld Tentoonstelling van 1883 in Amsterdam tentoon werd gesteld.

Cheryll van Leewaarde

Hendrik Brijmohan Durgaram

Hendrik Brijmohan Durgaram (1903 – 1976) aannemer en architect

Hendrik Durgaram stamde uit een rijke hindoestaanse familie. Reeds jong – ongeveer op 17-jarige leeftijd – begon hij met een eigen aannemingsbedrijf. Dankzij zijn vermogen kon hij succesvol mededingen naar diverse overheidsopdrachten. Zo verzorgde hij de bestrating van de Rust en Vredestraat, en bouwde hij de Polanenschool. Ook in Mungo en Nickerie was hij actief.

Voor zichzelf kocht hij het weiland achter het St. Vincentiusziekenhuis tot aan de Mahonylaan en begon dit langzaam aan in eigen beheer te verkavelen en te bebouwen. Omstreeks 1941 waren alle huizen aan de linkerzijde van de Prins Hendrikstraat door hem ontworpen en gebouwd. Ook een aantal gebouwen aan de rechterzijde zijn van zijn hand, bv. het woonhuis van dokter Tjong-Ayong (zie foto, Prins Hendrikstraat 14c), het gebouw van Surland, en het vroegere gebouw der AHKCO.

In 1942 bouwde hij voor zijn omvangrijk gezin (12 kinderen) het grote woonhuis, later hotel “de Ark” aan de Prins Hendrikstraat 17. Thans is de Bemiddelingsraad voor geheel Suriname in dat pand gehuisvest. In 1957 verhuisde het gezin naar Limburg, waar Hendrik enkele jaren als aannemer werkte. Hij verhuisde zelf na 2 jaar wederom terug naar Suriname, maar de meeste kinderen bleven in Nederland wonen.

In 1976 bouwde hij voor zichzelf de bioscoop te Lelydorp, een ontwerp van August Sniphout. In datzelfde jaar overleed hij ; de bioscoop is nooit afgemaakt, en is nog steeds in het bezit van de familie. Twee dochters van dhr. Durgaram hebben uit hun herinnering een zo compleet mogelijke projectenlijst samengesteld:

ca. 1932 Mahonylaan t.h.v. Prins Hendrikstraat 3 huisjes
ca. 1932 Keizerstraat hk. Watermolenstraat, links (richting Kerkplein) 2 panden
1935 Julianastraat 107
1936 Prins Hendrikstraat (rechts), huisjes L.P.I. 3 panden
1939 Prins Hendrikstraat (rechts) M.W.I.
1941 apotheek ’s Lands hospitaal
eigen woonhuis “de Ark”, Prins Hendrikstraat 17
gehele linkerkant Prins Hendrikstraat
1942 Cornelis Jongbawstraat tegenover Eco-resort 1 pand
verharding van de Pontewerfstraat
1947 Boxelweg
1948 van Sommelsdijckstraat 3 panden
ca. 1950 volkswoningen Surinamestraat
Charlesburg 3 panden
verbouwing R.K. Pastorie
verbouwing Paulusschool
verbouwing Elisabethschool
ca. 1956 Polanenschool
openbare school Kampong Baroe
bioscoop a/d Leiding
bioscoop a/d Rust en Vredestraat
ca. 1957 Geleen (Z-Limburg) 2 woningen
1973 bioscoop te Lelydorp
Wagenwegstraat, één na laatste pand (rechts) voor de Keizerstraat
erfwoningen aan de Wagenwegstraat
Hofstede Crulllaan: huis van de moeder van drs. Essed

Cheryll van Leewaarde

Waterkant

De Waterkant is een der oudste straten van Paramaribo.

De Waterkant is het gedeelte van Paramaribo dat de reizigers die vroeger per boot aankwamen het eerst zagen. Het was de plaats waar de schepen uit Europa en Amerika aanlegden, en waar de bewoners van de plantages aan wal kwamen tijdens hun bezoeken aan Paramaribo. Hier speelde het economische leven van de stad zich lange tijd af.

Al vanaf het eerste begin moet er een markt zijn geweest, waar goederen en slaven werden verhandeld ; al vrij snel zal er een lintbebouwing langs het water zijn ontstaan van voornamelijk goederenmagazijnen en havenkroegen.

Aan de Gravenstraat lagen weliswaar de belangrijkste huizen, maar ook aan die langs de Waterkant was de nodige aandacht geschonken. Jammer genoeg werd ook dit stadsgedeelte bij de branden van 1821 en 1832 zwaar getroffen, zodat de huidige bebouwing voornamelijk gedateerd moet worden in het tweede en derde kwart van de vorige eeuw.

Toch bezit de Waterkant nog een groot aantal royale koopmanshuizen en handelsgebouwen, waarvan er nog verscheidene, zij het in min of meer gewijzigde vorm, intact zijn.

De mooiste koopmanshuizen treffen we aan ik het gedeelte van Onafhankelijkheidsplein tot Waag. De huizenrij levert daar met haar stoepen, de straat, de rij amandelbomen en de groene zone langs het water een bijzonder mooie aanblik.

Ansichtkaart – postkaart

Deze ansichtkaart werd op 30 december 1901 vanuit paramaribo naar amsterdam verstuurd. Hij werd uitgegeven door de firma Bromet & co.

De oprichter, Meier Salomon Bromet, werd geboren in paramaribo in 1839. Bromet & co was een zeer gerenommeerde boekhandel van 1892-1905 aan de gravenstraat.

Cheryll van Leewaarde

Chinese winkel

Chinese winkel. Op bijna elke straathoek zijn (waren) wel kleine winkels te vinden. Voornamelijk chinezen, die via hun vereniging Kong Ngie Tong Sang gemakkelijk een lening konden afsluiten om een winkel te beginnen.

Een ander verschijnsel hiervan was ook dat er van de een op de ander dag een nieuwe eigenaar/ uitbater (Omoe was een begrip bij de bevolking) in kon staan. Als de uitbater bijvoorbeeld de schuld niet kon terug betalen, of omdat hij zijn winkel vergokt had.

In Suriname heb je twee groet Chinese verenigingen, Kong Ngie Tong Sang ( oudste en de grootste) met een gebouw aan de Dr. Sophie Redmondstraat en Chin Fa Foei Kon, aan de Keizerstraat. De laatste waren voornamelijk personen die gevlucht waren voor het communistisch regiem van Moa Tse Toeng en dus zich meer richten op Formosa, het huidige Taiwan.