Terug naar vorige paginaOver de pleegdochter van het prominente Surinaamse echtpaar Muller-Douglas is weinig informatie bekend, maar over haar beide ouders des te meer. Door de gebeurtenissen in de tijd te plaatsen ontstaat een ‘typisch Surinaams verhaal’.
Julius Eduard Muller (1846-1902) was de zoon van de stadsgeneesheer van Paramaribo, dr. Jan A. Mulder. Na diens overlijden in 1862 kwam hij te werken bij de smederij van het Departement der Koloniale Vaartuigen. Hij zou er opklimmen tot 1e machinist en behaalde hiernaast in 1870 het diploma tot landmeter.
Margaret Ann Douglas (1854-1923) was een van de drie kinderen die planter James Douglas kreeg met zijn huisbediende, de slavin Dasiana (1828-1923). Dasiana werd in 1855 gemanumitteerd en haar dochter –die als slavennaam Margueritte had- droeg vanaf dien de naam Margaret Ann Donglas. In 1867 -na de emancipatie- zou Dasiana regelen dat al haar kinderen de naam Douglas kregen. Margaret Ann zou met haar gouvernante Liza Underwood naar Engeland afreizen waar ze haar opleiding genoot.
Pleegdochter Alice Margaret Muller (1873-1947) moet op ca 10 jarige leeftijd door het echtpaar Muller-Douglas zijn geadopteerd, na het huwelijk van haar beide pleegouders in 1879. De opbouw van haar naam doet vermoeden dat ze al bekend was als Alice en ze hiernaast naar haar pleegmoeder en pleegvader is vernoemd.
Julius Muller had geïnvesteerd in de goudwinning en zou na een conflict met gouverneur C.A. van Sypesteyn in 1880 naar Nederland afreizen, waarna Van Sypesteyn werd teruggeroepen. In 1888 werd Muller gekozen tot lid van de Koloniale Staten. Hij zou hiernaast ook bekend worden als fotograaf. Hij werd in 1898 benoemd tot officier in de Orde van Oranje-Nassau, en zijn pleidooi voor de aanleg van de Landsspoorweg werd nadat hij was overleden door Cornelis Lely, destijds gouverneur van Suriname, ter hand genomen.
Margaret Ann Muller-Douglas was vanaf 1892 lid van de Vereeniging Liefdewerk . Hiernaast behoorde ze tot de toezichthouders op ’s Landsgrond Boniface. Ze nam hierna nog meer bestuurstaken op zich, en zou als eerste vrouw in verschillende besturen plaatsnemen. Zo behoorde ze tot de toezichthouders op leprozerie Groot Chatillion en was jarenlang lid van de Voogdijraad. Tot slot was ze vanaf de oprichting van 1912 tot aan haar overlijden directrice van de Vereeniging Huisarbeid, die was opgericht door gouverneursvrouw Anna Van Asbeck-Kluit.
Auteur: Nico Eigenhuis [ad_2]