| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN - Distrikten - - Sipaliwini
 terug
 Distrikt Sipaliwini.
Het distrikt Sipaliwini is het jongste van de tien distrikten van Suriname. Het werd ingesteld in 1983 als het distrikt Binnenland.
Een speciale commissie adviseerde de Regering om het nieuwe distrikt "Sipaliwini" te noemen en zij motiveerde haar voorstel alsvolgt:
• de naam is afgeleid van het landschappelijk meest
opvallende gebied in het nieuwe distrikt;
• historisch/archeologisch is de Sipaliwinisavanna het centrum
geweest van zowel de pako-,mesoals neo-Indianen
(dus onze oudste bewoning);
• het suffix -ini of -wini is van oud Indiaanse oorsprong;
• er is geen ethnische groep in Suriname die aangeduid
wordt met die naam;
• het is toponymisch verantwoord om een gebied te noemen
naar een opvallend deel van dat gebied.
Het distrikt Sipaliwini is in De Nationale Assemblee vertegenwoordigd door vier gekozen D.N.A. leden. Politiek is het distrikt verdeeld in zeven ressorten, t.w.
• Pamacca;
• Tapanahoni met 8.120 bewoners;
• Boven-Suriname met 12.807 bewoners;
• Boven-Saramacca met 610 bewoners;
• Boven-Coppename met 493 bewoners;
• Kabalebo met 657 bewoners;
• Coeroenie met 770 bewoners.
(cijfers van 1996-bron CBB)
De distriktscommissaris van het distrikt Sipaliwini zetelt in Paramaribo.
Sipaliwini is verreweg het grootste distrikt van Suriname en omvat ongeveer 60% van het grondgebied van het land. Voor de vorming van het distrikt hebben vrijwel alle andere distrikten een deel van hun grondgebied moeten afstaan. Het distrikt Sipaliwini grenst in het noorden aan de distrikten (van oost naar west) Marowijne, Para, Brokopondo, Coronie en Nickerie. In het Oosten wordt het distrikt van Frans Guyana gescheiden door de Marowijne en haar bronrivieren. In het westen vormt de linkeroever van de Corantijn de grens met Guyana, dus de Guyanese oever.
De grens met Brazilie in het zuiden wordt gevormd door de waterscheiding tussen de Surinaamse en Braziliaanse rivieren (i.c. de Amazone met haar zijrivieren). Deze waterscheiding werd tussen 1935 en 1938 vastgesteld door een grensexpeditie onder leiding van viceadmiraal buiten dienst C.C. Kayser. Daartoe werden regelmatig nauwkeurige astronomische waarnemingen verricht op afstanden van 30 kilometer.
Over de waterscheiding werd een pad gekapt, dat met een stalen meetlint van 30 meter werd opgemeten. Een deelnemer aan deze expeditie zegt hiervan: "Van 1935 tot 1938 werd daar in het diepe binnenland van Guyana een lang kronkelend pad gekapt. Wanneer men van het pad ter ene zijde afdaalt langs de helling, vindt men water, dat na een kronkelende reis uitstroomt in de Atlantische Oceaan. Gaat men van het pad ter andere zijde de helling af, zo vindt men water, dat na vele dagen zich stort in de geweldige Amazone-stroom. Dat pad is de waterscheiding." Het aldus gekapte pad loopt over het Tumuchumacgebergte, het Acaraigebergte en het Grensgebergte. Tijdens deze expeditie werden ook de drielanden-punten in het Zuid-Oosten en in het Zuid-Westen van Suriname vastgesteld, samen met commissies van resp. Frankrijk en Brazilië en van Engeland en Brazilië.
Omdat deze vaststellingen niet in officiële verdragen werden vastgelegd hebben ze echter nooit een officieel karakter gehad en kan er geen rechtskracht aan ontleend worden.
Het distrikt Sipaliwini verschilt in vele opzichten van de andere distrikten en heeft in vele opzichten een geheel eigen karakter:
- het heeft een andere geologische opbouw dan de distrikten in het Noordelijk kustgebied en er komen veel bergen en heuvels voor en we vinden er de hoogste bergtoppen van het land Julianatop (1230m) en Hendriktop (1080m). Alle grote rivieren van Suriname ontspringen in dit distrikt en stromen van zuid naar noord, naar de Atlantische Oceaan. Door de heuvels en bergen komen in de rivieren veel watervallen en stroomversnellingen voor, die de scheepvaart belemmeren en een ernstig obstakel vormen voor het verkeer, dat in dit distrikt voor het grootste deel op vervoer over water is aangewezen. In het kader van de Operation Grasshopper zijn in de afgelopen decennia op diverse plaatsen vliegveldjes aangelegd, wat in belangrijke mate heeft bijgedragen tot ontsluiting van het binnenland, terwijl de aanleg van de tweede 0W. verbinding en de aanleg van een spoorweg in West-Suriname ook grote delen van het binnenland bereikbaar heeft gemaakt voor wegverkeer.
- het gebied heeft, mede door het voorgaande een geheel ander potentieel aan natuurlijke hulpbronnen, w.o. bosbouw, mijnbouw (goud en bauxiet) en eco-toerisme;
- het distrikt is zeer schaars bewoond en de mensen wonen voor het grootste deel langs de rivieren en meestal in stamverband, waarbij de cultuur der voorouders in ere wordt gehouden;
- de gehele Zuidgrens van Suriname valt samen met de Zuidgrens van Sipaliwini;
- het distrikt komt nergens aan zee (evenals Para en Brokopondo).
Het distrikt Sipaliwini is zeer dun bevolkt. Op een oppervlakte van ruim 130.000 km2 d.i. 80% van het grondgebied van Suriname, woonden er op 1 januari 1996 maar 23.457 personen, d.i. 5.54 % (cijfers CBB). Dat geeft een bevolkingsdichtheid van minder dan 0,2 per km2. De mensen van het distrikt wonen erg verspreid en er zijn maar weinig grotere plaatsen met grotere bevolkingsconcentraties, terwijl grote gebieden volkomen onbewoond zijn.
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
