| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN - Distrikten - - Brokopondo
 terug
 Distrikt Brokopondo.
Het district Brokopondo werd ingesteld in 1958, door afscheiding van een deel van het vroegere district Suriname.
Het omvat het gebied van het stuwmeer met het daaromheen gelegen land en wordt omsloten door de districten Para in het noorden en Sipaliwini in het oosten, zuiden en westen.
De hoofdplaats van het district is Brokopondo aan de Surinamerivier, waar het kantoor van de Districtscommissaris is gevestigd.
Toen in 1958 de Brokopondo-overeenkomst werd gesloten tussen de Surinaamse Regering en Alcoa inzake de bouw van een stuwdam in de Surinamerivier voor opwekking van energie en de bouw van een aluminiumfabriek te Paranam werd het door de Overheid nodig geacht om in het gebied een speciale bestuurseenheid op te zetten, om zodoende beter in staat te zijn de specifieke problemen die samenhingen met de bouw van de dam en de vorming van het stuwmeer aan te pakken.
Een der grootste problemen ( en de Surinaamse Overheid had bij de Brokopondo-overeenkomst die taak op zich genomen ) was de transmigratie van de bewoners van het gebied dat zou onderlopen.
|
 |
Dit aantal werd geschat op 5.000 bestaande uit vrijwel uitsluitend Marrons/ Boslandcreolen, nakomelingen van slaven die in de 17e en 18e eeuw de slavernij van de plantages ontvluchtten en hun toevlucht zochten in het binnenland. In de loop der tijden hadden zich diverse woongemeenschappen gevormd, met een eigen bestuursstructuur. In deze samenlevingen in het binnenland kon de uit Afrika meegebrachte cultuur zich enigszins handhaven.
Maar reeds vanaf de 18e eeuw was ook de kerstening van de binnenlandbewoners begonnen, aanvankelijk vooral door de arbeid van de Hernhutter-zendelingen, in de 20e eeuw ook door het werk van de Rooms Katolieke Missie.
Daardoor waren er in het gebied ook echte Christendorpen ontstaan, waarvan de belangrijkste waren Ganzee en Koffiekamp.
Ook deze dorpen zouden, met alle andere, onderlopen en de Overheid stond voor de immense taak de bewoners naar elders over te brengen, waar zij een nieuw bestaan zouden kunnen opbouwen. In principe werden de mensen voor de keus gesteld: nieuwe woonplaatsen zoeken boven het te vormen stuwmeer, of verhuizen naar dorpen die door de Overheid werden aangelegd beneden het meer.
Zo vergingen in de vroege jaren '60 vele dorpen aan de Surinamerivier, waar onder ook Koffiekamp en Ganzee, en ontstonden er nieuwe woongemeenschappen boven het stuwmeer en beneden het meer, aan de Surinamerivier of langs de nieuwe weg die Paranam verbond met Afobaka, de plaats waar de dam werd gebouwd.
Deze nieuwe weg was door Suralco aangelegd om het materiaal dat nodig was om de dam te kunnen bouwen gemakkelijk naar Afobaka te transporteren. Transport over water zou namelijk moeilijk gaan door de moeilijke bevaarbaarheid van de Boven-Suriname, als gevolg van de vele rotsen en stroomversnellingen in de rivier. Met de bouw van de dam werd begonnen in 1960 en in 1964 kon de dam worden gesloten. Daarna begon het gebied onder te lopen en vormde zich het meer, dat een oppervlakte heeft van iets meer dan 1500 km2. Met het opwekken van energie werd een aanvang gemaakt in 1965 en in october van dat jaar werd de aluminiumsmelter te Paranam officieel in gebruik gesteld. De dam is 54 meter hoog en heeft een lengte van 1913 meter. Er zijn zes turbines geļnstalleerd, die elk een vermogen hebben van 30.000 kilowatt. Het transport van de electrische energie van Afobaka naar Paranam geschiedt langs de Afobakaweg, waartoe langs die weg een 158-tal masten werd geplaatst. Doordat de waterstand in het Dr. Ir. J.W. van Blommesteinmeer vaak niet de gewenste hoogte bereikt, kunnen ook de opgestelde generatoren niet optimaal worden benut. Ook werd tijdens de binnenlandse oorlog de stroomtoevoer vanuit Afobaka in 1986 en 1987 enkele malen onderbroken, doordat enkele masten werden opgeblazen.
Door de vorming van het stuwmeer zouden ook veel dieren verdrinken in het gebied dat zou onderlopen. Om deze dieren te redden van de verdrinkings- of hongerdood werd een grootscheepse campagne op touw gezet voor redding van de bedreigde dieren.
Dank zij deze actie - Operatie Gwamba konden veel dieren worden gevangen en overgebracht naar andere gebieden, waar zij onbedreigd verder konden leven. Een boeiende beschrijving van deze reddingsoperatie werd door Walsh en Gannon gegeven in hun in 1967 uitgegeven boek "Time is short and the water rises", waarvan een jaar later ook een nederlandse vertaling verscheen onder de titel "De tijd is kort en het water wast."
De economische betekenis van het Brokopondogebied was reeds in vorige eeuwen belangrijk door de aanleg van plantages, voor de houtkap en om de goudontginning aan de Suriname-rivier, aan de Mindrineti en aan de Sarakreek.Berg en Dal b.v. was reeds vroeg in de 18e eeuw een belangrijke houtplantage. Later werd het een belangrijke zendingspost van de Hernhutters en in de periode van de goudwinning een belangrijke politiepost. Door de bouw van de stuwdam werd de economische betekenis van het gebied veel groter, niet alleen voor de bauxieten aluminiumindustrie, maar ook voor andere sectoren van het economisch leven. Het stuwmeer is rijk aan vis (toekoenarie) en het gebied levert een belangrijke bijdrage aan de opkomst van het eco-toerisme in Suriname, Toekoenarie-eiland in het stuwmeer is een geliefkoosde vakantiebestemming van buitenlandse en binnenlandse toeristen. Transport van hout kan plaatsvinden over het stuwmeer en ook goudzoekers kunnen de verre binnenlanden nu bereiken via dezelfde weg, zonder de gevaarlijke tocht over de watervallen en stroomversnellingen.
Tussen de hoofdplaats Brokopondo en Afobaka werd in 1960 een proeftuin aangelegd om de mogelijkheden na te gaan voor landbouw in de nieuwe gebieden die werden ontsloten door de nieuwe weg. Men noemde het nieuwe plaatsje Brokobaka, in welke naam men gemakkelijk herkent de eerste, respectievelijk laatste lettergrepen van Brokopondo en Afobaka.
Als direct uitvloeisel van de proeven die werden genomen te Brokobaka werd te Victoria aan de Surinamerivier in 1969 begonnen met de aanleg van een oliepalm-plantage en in 1974 werd een palmoliefabriek in gebruik genomen,in latere jaren gevolgd door een raffinaderij ter verwerking van de ruwe palmolie.
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
