Louis Doedel

ONDERDELEN
Uit de geschiedenis


	Arron, Henck Behr, Bram Benjamins, H. D. Bos Veschuur, Wim Asch van Wijck Barnet Lyon Bartelink, Egbert Basseliers, J Beck, Siegfried Biswamitre, C Blijd, Cornelis Boni Bray, Théodore Bromet, M Bruma, Eddy Buiskool, J Cappelle, H. van Cateau van Rosevelt Chin A Foeng, J Cojo (slaaf en held) Combe, Nicolaes Crijnssen, Abraham Currie, Archibald Dahlberg, Johan Dobru, R Doedel, Louis Doelwijt, Thea Donders, Petrus Doth, Rudolf Duplessis, Suzanne Ensberg, Emile Ferrier, Johan Findlay, David Flu, Paul Focke, Hendrik Frederici, Juriaen Getrouw, Rudolf Geijskes, Dirk Gongrijp, Justus Gravenberch, Adolf Hartsinck, Jan Hatterman, Nola Heinsius, Johannes Helman, Albert Helstone, Johannes Hering, Christiaan Herskovits, M Hijlaard, Marius Huiswoud, Otto Kals, Johannes Kappel, Rudie Kappler, August Karamat Ali, A Kersten, Christoph Kernkamp, W Kiban, Robert Kielstra, Johannes Killinger, F King, Johannes Klas, Jozef Kodjo Koenders, Julius Kom, Anton de Lachmon, Jagernath Lammens, Adriaan Lefroy, C Legéne, Peter Lewenstein, M Lichtenberg, P Lier, Rudolf Lier, Willem Lim A Po, Frederik Matzeliger, Jan Mauricius, Jan Mentor Miranda, de J Mitrasing, Frits Morpurgo, A Muller, J Nassy, D Nepveu, Jan Ojeda, Alonso Ommeren, van Ha Ommeren, van He Oudschans Dentz Penard Pengel, Johan Pinas, Johan Present Polanen, Esseline Pos, Hugo Rahman Khan Redmond, J. Sophie Rellum, Eugene Rier, Carel Rikken, Francois Roos, Paul Rooy, de René Rustwijk, George Saavedra, Dario Samson, Philip Samuels, Jacques Savornin Lohman Schouten, Gerrit Schouten, Hendrik Schouten-Elsenhout Schumann, Christian Shrimisier, B Shrimisier, H Simons, R. David Slagveer, Jozef Sommelsdijck Telting, Andre Quassi

Onderwerpen
Bekende personen


	Beeld kunstenaars Muziek / Musici Botanici Schrijvers Uit de geschiedenis

AFDELINGEN


	Algemeen De Douane Telefoonboek Bevolking Distrikten Reis info Cultureel erfgoed Geschiedenis Foto's Natuur Personen Koken / recepten Wat is ANDA

SURINAME

AFDELINGEN -

Bekende personen - - Uit de geschiedenis

terug

Bekende personen
DOEDEL, LOUIS
Vader van de Surinaamse Vakbonden

Louis Doedel trekt op jonge leeftijd met veel ander Surinamers naar Curacao om daar werk te zoeken bij de olie raffinaderij Lagos. In die tijd heerste er overal werkeloosheid terwijl de olieraffinaderij juist mensen nodig had. Hij vind werk bij de belastingingen, maar houdt zich meer bezig met revolutinaire praktijken, volgens de politie op Curacao. Hij wordt dan ook uitgewezen en Doedel gaat terug naar Suriname. Maar in Suriname is weinig werk en daarom richt Louis op 25 mei 1931 een werkeloze commite op.

Dit commite biedt in mei 1931 met alle eerbied een petitie aan gouverneur Rutgers. Met daarin het verzoek een arbeidsbeurs op te richten, het aanbesteden van openbare werken ter bevordering van de werkgele- genheid en het uitgeven van nieuwe landbouwgrond aan werkelozen. In Oktober van dat jaar kwam nog steeds geen reactie van de gouverneur. De bevolking heeft honger en is boos.Het commite belegd opnieuw een vergadering en men heeft door dat de gouverneur kennelijk niets zal doen. Deze vergdadering slaat om in een agressieve stemming en de werkelozen gaan de straat op. De politie probeert met stokslagen met de bullepees (een dikke pezige stok) de menigte te bedwingen, maar dat lukt niet en er ontstaan daardoor rellen en er wordt door de hongerige bevolking geplunderd. Deze rellen duurde twee dagen. Dan op eens verklaart de gouverneur dat hij wel wil praten, maar dan moet het eerst rustig worden. Als Louis Doedel deze verklaring in het openbaar voorleest, komen er steeds meer mensen om hem heen staan en is de politie bang dat er weer rellen zullen uitbreken. Dit keer zijn ze met karabijnen bewapend en worden schoten gelost op de menigte. Er valt een dode en vershillende gewonden. Hiermee werd het weer rustig in Paramaribo.

Toch blijft Doedel niet stil zitten en richt de SAWO ( Surinaamse Arbeiders en Werkers Organisatie ) op in 1932. Hij doet dit heel slim door een verenigingsvorm te kiezen met statuten. Deze veriniging SAWO werd op 8 februari 1932 officieel erkend, maar door infiltranten te gebruiken die binnen de vereniging een ruzie veroorzaken, weet de regering de SAWO weer te ontbinden op 15 juli op grond van "anti godsdienstige" propaganda. Dat was dus kennelijk het enige wat ze naar voren konden brengen. Louis Doedel bewijst hiermee dat hij niet alleen intelligent is maar ook een vrij goed strateeg. Steeds probeert Louis op een andere manier het belang van de arbeiders onder de aandacht van het gezag te brengen. Steeds is hij zijn vijanden een stapje voor door nieuwe strategische zetten. Het gezag was werkelijk bang voor hem.

Wederom zit Louis Doedel niet stil en er worden nieuwe verenigingen opgericht: Het Surinaamse Arbeidersverbond en het Surinaams Werkenloze Commite.Louis Doedel is dus daarmee ook de vader en grondlegger van de surinaamse vakbonden.

Ondertussen wordt gouverneur Rutgers terug geroepen naar Nederland en Kielstra aangesteld als gouverneur. Kielstra volgt een veel hardere lijn dan zijn voorganger. Niet alleen negeert hij publiekelijk de vakbonden maar hij laat ook alle organisaties bespioneren. Het wordt steeds grimmiger en de de vakbonden worden monddood gemaakt. Er heerst een duidelijk angst bij de bevolking om actie te voeren of tegen het gezag in te gaan.

Louis Doedel is duidelijk aangeslagen en probeert de strijd op een andere manier te voeren. Hij probeert nogmaals een petitie bij aan de gouverneur aan te bieden. Hij wordt echter niet toegelaten. Maar hij ziet wel dat blanken worden toegelaten. Of dit de druppel was die de emmer deed overlopen of dat Louis het gewoon nogmaals op een ander manier probeert om de gouverneur naar hem te laten luisteren zullen we nooit weten.

De volgende dag smeert Louis zich helemaal in met pimba dotti een witte klei soort. Hij moet gedacht hebben: "Alleen blanken hebben toegang, dan zal ik ze een blanke Doedel geven". Als Doedel bij het paleis komt wordt hij als een klein kind weggejaagd. De maat is vol voor Louis Doedel, "wie denkt die blanke gouverneur wel dat hij is", en laat in een vlaag van woede en overmoed zijn broek zakken en toont zijn blote billen richting het paleis van de gouverneur. Al snel wordt Doedel opgepakt door de politie voor het verstoren van de orde.

Gouverneur Kielstra hanteert dan een gebruikelijke methode om tegenstanders uit te schakelen.Het laat Doedel ter observatie opnemen in LPI. ( Land's Psychiatrische Inrichting. Vroeger Wolfenbuttel.) Dit werd vaker gedaan door het Nederlandse gezag.

U moet goed beseffen dat het in gekkenhuizen heel gebruikelijk was en ( soms tot nu toe nog wel is ), om agressieve patienten door middel van electrische stroom stoten te genezen. De electroden worden dan aan zijkant van het hoofd vast genmaakt, de patient kreeg een stuk hout in de mond en tjakka. Of een patient werd 48 uur of langer in een ijskoud bad ( aan handen en voeten geboeid ) gelegd. Bovendien werd er druk geexperimenteerd met allerlei zware rustgevende medicijnen. Op deze manier werd geprobeerd "agressieve" patienten te genezen.

Louis zal zich in de begin periode ongetwijfeld verzet hebben tegen zijn onvrijwillige opname. Ook later probeerde Doedel steeds weg te lopen. Hoeveel keer Louis Doedel een "behandeling" heeft moeten ondergaan zullen we nooit weten. Wel wordt er gezegd dat hij totaal niet agressief meer was, door oud oppassers van het LPI.

De eens zo intelligente, levenslustige strijder tegen armoe, is kapot gemaakt in LPI en slijt zijn laatste levensdagen als een stille voor zich uit starende gebroken man.

Begin 1980 komt er een stroming opgang binnen de Surinaamse bevolking die helden nodig heeft. Louis Doedel wordt opgezocht en herkent in een vluchtig helder moment nog een mede vakbonds strijder uit de begindagen. Maar het is al te laat. Het zielige hoopje mens heeft niets meer te bieden. Men heeft nog wel de beschaving om hem "in vrijheid" te stellen, maar ze besluiten dat deze zielige man, als held niet zo geschikt is. Louis Doedel overlijdt in alle stilte en eenzaamheid, in een huisje op het erf dat van zijn moeder geweest is, maar intussen door familie is opgekocht. Op geen 100 meter afstand en alleen door een kreekje gescheiden van de plaats waar zijn geest werd gebroken hij 43 jaar lang verstopt werd door de Regering.

naar boven