J.W. del Prado

Hij behoorde in de Staten tot degenen die gouverneur Kielstra het vuur aan de schenen legde, en toonde zich in 1943 solidair met Bos Verschuur. Hiernaast was hij een hooggekwalificeerd medicus, die in die hoedanigheid in Suriname zijn sporen verdiend had.

Julius Willem del Prado (1886-1945) studeerde aan de Geneeskundige school in Paramaribo. In 1913 behaalde hij er zijn akte van bevoegdheid als geneeskundige, en in 1914 zijn diploma verloskunde. Hij ging als arts werken en specialiseerde zich als in de KNO.

In 1929 promoveerde Del Prado in Nederland bij Pulle op het proefschrift met de intrigerende titel Afwijkingen in de vingerwijsproef na kunstmatige prikkeling van het vestibulair apparaat.

Hierna was hij actief als districtsgeneesheer, tot hij in 1934 werd aangesteld aan het Burgerziekenhuis. In 1940 voerde hij het woord na het overlijden van zijn collega dr W.F.R. Essed die in Nederlands-Indië actief was nadat hij in 1933 in Leiden was gepromoveerd op de historie van syfilus..

In 1932 werd J.W. Del Prado verkozen tot Statenlid waarvan hij in 1942 werd voorzitter werd. In 1941 zou hij samen met Lim A Po verklaren tegen wetgeving te zijn die de nieuw gekomen Aziaten bevoordeelde. In juli 1943 behoorde hij tot degenen die opstapten na de internering van Wim Bos Verschuur.

Bij de daaropvolgende tussentijdse verkiezingen werden alle opgestapte parlementsleden herkozen waarop hij in 1944 weer

Statenvoorzitter werd. Hij zou dat jaar door gouverneur Brons worden aangewezen als een van de vier Surinaamse afgevaardigden bij de Rijksconferentie.

Del Prado overleed na een kortstondige ziekte in 1945.