Terug naar vorige paginaHet afreizen van zo’n 1000 Javanen anno 1954 vanuit Suriname naar Tongar, West-Sumatra staat op het conto van Salikin Hardjo. Wellicht minstens zo belangrijk was de rol van zijn ‘rechterhand’ J.W. Kariodimedjo.
Johannes Wagimo Kariodimedjo werd in 1921 geboren op plantage Johannesburg te Commewijne. Hij trad in 1941 in ’s Lands dienst en fungeerde lange tijd als klerk, waaronder in de periode 1949-1951 op het District Suriname onder Jan Michels.
In 1948 werd hij als ‘jongste Statenlid’ de opvolger van Ming Doelman. Tot zijn aandachtsgebieden behoorden o.a. de medische situatie van de contractanten en de arbeidsomstandigheden bij Biliton en op Paranam.
Hij was in die periode samen met de op Java geboren Salikin Hardjo (1910 –1993) betrokken bij de in 1947 opgerichte PBIS (Pergerakan Bangsa Indonesia Suriname, Beweging van de Indonesische Bevolking in Suriname), de tegenstrever van de KTPI o.l.v. Iding Soemita.
In 1951 kwam Kariodimedjo te werken op het kantoor van de eerste Indonesische Commissaris in Suriname, Raden Sidharto Hadinoto. Nadien zou het werk van de PBIS in 1954 resulteren in het vertrek van ruim duizend Javanen met het schip de Langkuas naar Sumatra, waar de desa Tongar werd gesticht. Deze ‘desa Suriname’ werd in 1988 uitgeroepen tot meest ontwikkelde desa van de provincie West-Sumatra.
‘Bapak’ Kariodimedjo gaf bij aankomst in Indonesië aan dat de gerepatrieerden bereid zouden zijn om in de bossen te leven, als dat ten goede zou komen aan de Indonesische landbouw. Hij zou nadien een prominente functie krijgen bij de nationale oliemaatschappij Pertamina en bezocht in 1978 zijn geboorteland Suriname, zo’n 25 jaar nadat hij het land had verlaten.
Auteur: Nico Eigenhuis