Groenemey

In de 18e eeuw trokken van verschillende families leden naar Suriname die aldaar hun sporen nalieten. Hiertoe behoorden ook verschillende leden van de Amsterdamse familie Groenemey.

 

In 1709 trouwde Harmanus Groenemey senior in Amsterdam met Margrita Schouten uit Weesp. Ze kregen hierna meerdere kinderen, waaronder Harmanus junior, Hendrick, Anthony en Margrita. Harmanus zou nadien naar Suriname afreizen waar hij als burgerofficier actief was en in het bezit kwam van plantage Majacabo, die eerder in het bezit was van Jan Mulgers. In 1749 trouwde hij er met de te Para geboren Francina de la Lieu (1701-1773) , weduwe van Dirk de Zwier. Harmanus overleed in Suriname in 1759.

 

Ook de kinderen van Groenemey waren in Suriname actief. Zo maakte zoon Hendrik als vaandrig deel uit van de divisie Torarica en trouwde Margaretha Groenemey (1726-1778) er met Johannes Albertus van Lobbrecht resp. Utrecht (1747-1811) eigenaar van de Surinaamse plantages Breda aan de Tapoeripakreek en Dankbaarheid aan de Wanicakreek. Margaretha werd na haar overlijden te Oranjetuin begraven.

 

Zoon Anthony Groenemey was in Suriname eigenaar van Vlijt en Hoop. Een plantage onder die naam is niet meer bekend, maar mogelijk betrof dit een verbastering van de naam of een combinatie van de namen van twee verschillende plantages.

 

De Groenemey’s kenden ook nazaten, waarvan een de combinatienaam Hardegen Groenemey droeg. Dit betreft Jan Christiaan Hardegen Groenemey, een nazaat van de in Munden geboren Christiaan Hardegen die in 1789 door de Boni’s op plantage Klaverblad om het leven werd gebracht en Francina Maria Groenemey, met wie hij in 1768 in het huwelijk was getreden.

 

De in 1770 geboren Jan Christiaan Hardegen Groenemey trouwde in 1799 met Carolina Sophia Nessman, in Suriname ook wel bekend als Neumann of Nouman. Ze werd in Teenstra’s “Negerslaven” als weduwe Hardegen Groenemey vermeld, zijnde een van de personen bij wie ten tijde van de brand van 1832 spullen waren gestolen.