Terug naar vorige pagina
Max Lobato
Toen na de oorlog Max Lobato in Suriname verantwoordelijk werd gemaakt voor het Slootwijk-project was dat voor hem een kans om alsnog in eigen land zijn kwaliteiten als landbouwkundige te laten zien. Er ging een heel verhaal aan vooraf.
Max Izak Lobato (1901-1988) was de zoon van een onderwijzer en de leidster van een kinder-pensionaat. In 1915 gaat hij naar Nederland waar hij -nadat hij er de HBS heeft afgerond- , net als zijn oudere zus Betsy Alice Lobato (1898-1978), gaat studeren aan de Landbouwhogeschool Wageningen.
Na hun afstuderen ervaren Max en Betsy dat er in Suriname voor hen op dat moment geen passende baan beschikbaar is. Bij de meest voor de hand liggende plek, het landbouwproefstation, was in die tijd geen ruimte voor deskundigen van Surinaamse bodem. Max en Betsy Lobato, die was afgestudeerd als plant- en dierkundige, zouden Suriname teleurgesteld verlaten.
Max gaat hierna in Nederlands-Indië werken, en Betsy wordt in Nederland onderwijzeres. Hij nam er zitting in het Comité voor de Armenzorg en was er actief op filantropisch gebied. Als koloniaal bosbeheerder bij het Gouvernements Hars- en Terpentijnbedrijf toonde hij zich tijdens de Tweede Wereldoorlog weinig coöperatief ten aanzien van de Japanse bezetter, waardoor hij er in een kamp werd opgesloten.
In 1951 werd Max in Suriname verantwoordelijk voor het Slootwijk-project. Het was een van de projecten van de Stichting Mechanische Landbouw (SML) waaronder ook het Lelydorp-project en de Prins Bernhard Proefpolder. Bedoeling was om op Slootwijk te kijken in hoeverre met de inzet van mechanisatie de oude plantages weer rendabel konden worden gemaakt. In die tijd had de oliepalmindustrie zijn bijzondere belangstelling. Als zoon van een onderwijzer zorgde Lobato er voor dat er ter plekke ook een school werd geopend.
Van 1955 tot 1958 was Lobato in Suriname minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij in het kabinet onder leiding van premier Ferrier. Daarna gaat hij opnieuw naar Nederland waar hij enkele jaren inwoonde bij zijn zus die docente was geworden op een Haagse middelbare school. Zijn echtgenote Elsa Gertud Blaser was in 1956 overleden en hij kreeg hierna een nieuwe relatie.
Ir Max Lobato werd in 1958 benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw
Fabriek op Slootwijk
Fosten Tori, Geschiedenis, verleden, fosten, oorsprong, gron, roots, rutu, gron, reis
Auteur: Nico Eigenhuis