Wilfred Grimmer

Wilfred Grimmer

De schrijvers van het boek Honderd en één Bank Notes Biografieën vinden dat hij een ereplaats verdient in de Surinaamse Hall of Fame. Uit onderstaande levensbeschrijving blijkt dat dit zeer terecht is.

Wilfred Grimmer (1921-1974) werd op zijn 21e jaar getroffen door de ziekte lepra, waardoor hij tot zijn 39 een geïsoleerd bestaan leed. Als ex-Hansen patiënt ging hij getekend door het leven, maar zijn levenslust was onverminderd. Op zijn veertigste trad hij in het huwelijk Corrie Defares met wie hij woonde aan de Rosalinastraat 27.

Hij was bekend als schilder en voordrachtskunstenaar. Wilfred stond bekend als voorvechter van het Sranantongo, en trachtte hij de taal te zuiveren van leenwoorden. In 1958 werd Wilfred door de luisteraars van het programma “op zoek naar verborgen talenten’ ontdekt doordat hij zijn eerste gedicht in het Sranan voordroeg.

Hij was hierna te beluisteren bij de AVROS waar hij de Sonde mamantin torie verzorgde en stukken voordroeg zoals in “konsensie fong fong” over een bedelaar en “Sranan bromtie djarie”. Ook was hij een verteller van yorka tori die hij dinsdagsavonds bracht in het programma Fedi Seisburg. Hij deed niet alleen aan hoorspelen; in 1965 was hij een van de oprichters van toneelgroep Victoria. In 1968 verscheen in Mutete zijn gedicht Frede, andere bekende gedichten van hem zijn If dede sma ben abie maktie en Wang pranga foe srafoe.

In 1970 kreeg hij een eervolle vermelding voor zijn lied Verjarihoso dat hij instuurde bij het 25 jarig bestaan van Maranatha. In datzelfde jaar schreef hij het kindertoneelstuk Konoe oloisi lassie dat in 1972 door de jeugd van Naks werd opgevoerd ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van CCS.

Het gelijknamige lied wordt toegeschreven aan Baas Adriaan en o.a. vertolkt door Max Woiski. De tekst laat zich vertalen als Koning Tijd is zoek, een vreemdeling heeft hem meegenomen, ja Baas Anansi (spin) hij heeft hem meegenomen, waar is hij heengerend ? Je stelt je er een poppenkast-voorstelling bij voor.

In het Sranan luidt de tekst.
Kownu Oloisie lassi
Mi yere a yobo teki en
Yes Banansi yes a ben teki en en, yes Banansi yes
Pe a lon, p’a lon, p’a lon, p’a lon

In 1973 kreeg Wilfred Grimmer een infectie aan zijn been; hij was er direct van overtuigd dat dit zijn einde zou betekenen. Hij kreeg helaas gelijk en overleed op 1 juni 1974.

Naar Wilfred Grimmer is in Paramaribo inmiddels een straat vernoemd.

  Auteur: Nico Eigenhuis