Lantiwei

[ad_1]
  Auteur: Nico Eigenhuis
Lantiwei

Het Marrondorp Lantiwei is gevestigd op de voormalige militaire post ’s Lands-Welvaren, en werd in de tijd van Stedman ook wel aangeduid als Devil’s Harwar ofwel Devil’s Harbour. Het had die laatste naam te danken aan de beroerde omstandigheden die de soldaten er ondervonden.

Lantiwei, ook wel aangeduid als Lantiwee, is gevestigd op een voormalige plantage uit de 17e eeuw. De naam Lantiwei (‘s Lands weide) doet vermoeden dat er van oudsher sprake was van enige veeteelt ter plaatse. Wei of Weide werd destijds namelijk vaker gebruikt als aanduiding voor grond die geschikt was voor veeteelt, een gegeven waarnaar in Paramaribo de naam Weidestraat aan werd ontleend.

Eind 18e eeuw vestigde het koloniale leger er een permanente militaire post met de naam ’s-Lands Welvaren. In 1771 werd van hieruit een bospatrouille werd uitgezonden onder leiding van vaandrig Sebulo, die ten noorden van de Cassiperakreek het geheime toegangspad in de zwamp ontdekte dat leidde naar Boni’s fort Buku.

John Gabriël Stedman geeft een uitgebreide beschrijving van de post en zou deze ook schilderen. Er was een hospitaal, een magazijn voor kruit en levensmiddelen, keukens en een bakhuis aanwezig. De post beschikte over een eigen waterput. Ook waren er kleine moestuintjes aangelegd en werd er kleinvee gehouden: schapen, varkens, kippen en een koe.

Het huidige dorp Lantiwei heeft een beperkt aantal inwoners. Het vervult een streekfunctie op het gebied van de gezondheidszorg. Door de Amerikaanse baptisten wordt er een medische hulppost op in het dorp onderhouden.

  Auteur: Nico Eigenhuis

[ad_2]