De schaduwkant

Een bekende Surinaamse odo luidt ‘Yu kan kibri yu granmama, ma yu no kan kibri ing kosokoso’. In 1969 bezocht schrijver Herman Vuijsje het land, en in 1975 fotograaf Willem Diepraam.

Schrijver Herman Vuijsje, die recent het boek “God zij met ons Suriname” schreef verwoorde over de achtererven van de Saramaccastraat:

“Als het vloed is overstroomt een gedeelte van het erf. We bezoeken het laatste krot bij de rivier. Hier wonen 15 mensen, 7 volwassenen en 8 kinderen. De kinderen slapen op de losse planken vloer, waar bij vloed het bruine rivierwater doorheen sijpelt.

Voor de volwassenen is er een soort aangebouwd slaapvertrek van enkele vierkante meters. De rottigheid van de rivier spoelt bij vloed tot voor de deur, waar het nu een smerige modderpoel is.”

De in 1944 geboren fotograaf Willem Diepraam begon in 1968 zijn eerste foto’s te verkopen. Drie jaar later trad hij bij Vrij Nederland in dienst.

In 1975 begon hij aan een project dat een belangrijke stap in zijn loopbaan betekende: het maken van een uitvoerig portret van Suriname, vlak voordat het land onafhankelijk zou worden.

De foto’s die Willem Diepraam die periode maakte, zouden later in boekvorm verschijnen onder de titel Frimangron.