Van Berkel

Adriaan Berkel bereisde in de 17e eeuw de “Barrebiesjes”. Zijn in 1695 verschenen verslag hiervan werd in 1925 heruitgebracht door Walther Edmund Roth als “The voyages of Adriaan van Berkel to Guiana”.

Adriaan van Berkel woonde in de 17e eeuw onder de Arowakken aan de rivier de Berbice. Aanleiding voor zijn komst was dat het bestaan van Zeeuwse en Hollandse kolonies in ditzelfde gebied leidde ruzies. Om deze te beslechten werd vanuit Leiden de jonge Adriaan van Berkel aangetrokken. Hij vertrok op 20 oktober 1670 van Leiden naar Vlissingen om zich daar in te schepen naar Berbice waar hij tot 1674 zou verblijven als secretaris van het bestuur van de kolonie. Zijn verslag werd in 1695 gepubliceerd door uitgever Johan ten Hoorn in Amsterdam, die het aanvulde met de beschrijving van een reis naar Suriname die was gemaakt door George Warren.

In 2014 verscheen een heruitgave van Martijn van den Bel, Lodewijk Hulsman en Lodewijk Wagenaar die ook gratis te lezen is op de site van uitgever via deze link https://www.sidestone.com/books/de-reizen-van-adriaan-van-berkel-naar-guiana.

De voor de heruitgave in 1925 verantwoordelijke Walter Edmund Roth (1861-1933) was een Britse koloniale administrateur, antropoloog en arts, die tussen 1898 en 1928 in Queensland, Australië en Brits-Guyana werkte. In 1906 werd Roth beschermer van indianen in het Pomeroon-district van Brits-Guyana. Hij kreeg de leiding over de Demerara-rivier, de Rupununi en de noordwestelijke districten in 1915. In 1924 werd zijn An Introductory Study of the Arts, Crafts and Customs of the Guyana Indianen gepubliceerd.

Roth trok zich in 1928 terug uit de overheidsdienst en werd conservator van het Georgetown-museum van de Royal Agricultural and Commercial Society en archivaris van de overheid. Tegen het einde van zijn leven vertaalde en bewerkte hij Richard Schomburgh’s Travels in Brits-Guyana. Het Walter Roth Museum of Anthropology in Georgetown is naar hem vernoemd.