Susanna Du Plessis

Susanna Du Plessis

Susanna Du Plessis is één van de wreedste meesteressen geweest. Zij was getrouwd met Salomon Du Plessis en later met Frederik Cornelis Stolkert, van wie ze scheidde. Na de scheiding met Stolkert was Sussana Du Plessis de matraisse van de toenmalige Gouverneur Wichers. Dit was een van de tekenen waarom zij dacht dat ze alles mocht.

Wat ook bekend is van haar, is dat zij op de Surinamerivier met haar slavinnen ging varen en dat een baby van een van de slavinnen bleef huilen. Na twee keer waarschuwen dat de baby stil moest blijven nam ze het kind en dompelde deze in het water van de rivier. Ze gaf de baby terug aan de moeder en die ” als je haar niet stil kan krijgen is ze nu voorgoed stil!”

Susanna Du Plessis had een plantage aan de Commewijnerivier. De was plantage Mon Plaisir. Aan de overkant was er een plantage de Goede Vriendschap van de heer N.J. van Bagghen. Ze kreeg ruzie met die vrouw van de Goede Vriendschap en veranderde de naam van haar plantage in Nijd en Spijt.

Alida was een heel mooie slavin en haar meester werd verliefd op haar. Omdat de meester meer van Alida hield, sneed Sussana Du Plessis haar borst. De borst werd op een bord aan tafel aan de meester opgedoekt met de woorden ” als je dit zo lekker vind mag je het nu zelfs ook op eten!”

Op de foto ziet u het huis van Susanna Duplessi op de hoek van het plein en de Tamarindelaan tegenover het Presidentieel Paleis. Deze is in 1750 gebouwd. Vanaf 1783 werd het bewoond door haar. Susanna overleed in 1795 en werd begraven op de befraafplaats de oude Oranjetuin, waar ook haar moeder en haar eerste echtgenoot lagen. De test op haar grafsteen had zij zelfs opgesteld: ‘Eindelijk ben ik tot rust gekomen’.

Haar grafsteen ligt sinds 1835 ingemetseld in de vloer van de Hervormde Kerk in Paramaribo.
Van 1783-1795: Gewoond door Sussana Du Plessis
1796-1949: De Secretarie
Na 1949: Ministerie van Binnenlandse Zaken 2002
Heden: Het Milieu Huis (NIMOS)