Sisal of sisal hennep
Sisal
 |  Vorige pagina |
Een van de eerste producten die begin 20ste eeuw in de cultuurtuin te Paramaribo de aandacht kreeg was sisal. Op het landbouwproefstation dat door Van Hall werd opgericht werden hiernaast ook o.a. ook cocos, ananas en citrus onder de loep genomen.
De naam cultuurtuin roept in het huidige Paramaribo associaties op met de dierentuin en het sportmuseum. Door de eeuwen heen was er ter plekke al de roep om een cultuurtuin aan te leggen.
De in 1638 in Amsterdam opgerichte ‘Hortus Medicus’ leverde profijt op door de productie en verkoop van inheemse kruiden en door het opkweken en verhandelen van exoten. Op raad van Boerhave zond de directie der Societeit in 1734 de kruidkundige Isaac Eliaser Augar naar de Suriname met het doel ook daar een kruidtuin te stichten, die ook inderdaad enige tijd heeft bestaan.
In 1787 richtte gouverneur Texier een Hortus Surinamensis op, en in de 19e eeuw was er de Italiaan Casali van plantage Livorno die op Combe een lusthof aanlegde met de vruchten van Suriname.
Begin 20ste eeuw, tijdens de landbouwcrisis in Suriname, werd op advies van Went door Van Hall te cultuurtuin het landbouwproefstation opgericht, waar in 1914 de vermaarde Zwitserse landbouwkundige Gerold Stahel aan het werk ging.
Sisal ontleent zijn naam aan het Mexicaanse havenstadje dat in 1811 door de Spaanse autoriteiten werd opgezet als zeehaven. De stad groeide explosief toen de productie van de naar de stad vernoemde sisalvezel op gang kwam. Sisal, of “sisal hennep” wordt traditioneel gebruikt voor touw en heeft vele andere toepassingen, waaronder papier , stof , schoeisel , hoeden , tassen , tapijten en dartboards .
In Suriname bleek de teelt ervan heel goed mogelijk. In 1904 werd dit ter hand genomen door de landbouwonderneming Gelderland en al in 1907 wordt melding gemaakt van de eerste leveringen.
Sisal maakte in de jaren twintig deel uit van de gewassen die het Surinaamse Lelydorp economisch op de kaart moesten zetten. De wereldcrisis in de jaren dertig stond een snelle ontwikkeling in de weg.
Auteur: Nico Eigenhuis 