Landbouwkundige Fernandes

De aan het Surinaamse landbouwproefstation verbonden Dr D.S. Fernandes was een van de steunpilaren van het werk van Stahel. Hij zou later o.a. directeur van het departement van landbouw en economische zaken worden

Daniel Salomon Fernandes (1886-1960) woonde met zijn gezin aan de Princessestraat in Paramaribo. Hij startte zijn loopbaan als onderwijzer en studeerde in Nederland wis- en natuurkunde. Bij zijn afstuderen demonstreerde hij een door hem ontwikkeld apparaat om de ademhaling bij kiemende zaden na te gaan. In de jaren twintig onderzocht hij vervolgens in Suriname de ziektes in de cacao en Liberia-koffie.

Na de opening van de Weyneweg in 1926 liet professor Stahel bij Albina een koffieproeftuin aanleggen die doro Fernandes werd gerund. Deze zou nadien worden overgenomen door de Britten Barclay en Isac die in 1922 te Galibi een beloftevolle cocosplantage waren gestart. In 1930 zou Fernandes samen met Ir A. Gemmel met de door hem opgedane inzichten een nieuw type koffiefabriek introduceren in Suriname.

In 1932 promoveerde Fernandes in Utrecht op de hoofdvakken botanie en zoölogie en in 1934 werd onder zijn leiding te Saramacca plantage Dirkshoop als proefstation voor de citruscultuur in gebruik genomen, waaraan ook Walther Hewitt verbonden was. In 1938 werden de prestaties van dit proefstation negatief beoordeeld door een viertal lokale planters onder leiding van Van Emden, hetgeen voor de nodige ophef zorgde.

Fernandes publiceerde regelmatig en maakte voor zijn werk veel internationale reizen, waarbij hij ook andere landen in de West bezocht. In 1949 ging hij met pensioen, maar hij zou na zijn pensionering doorgaan met zijn onderzoekswerk met betrekking tot het stomen van rijst, waarvoor hij in de V.S. het patent op een stoomapparaat verwierf.

Auteur: Nico Eigenhuis