De Goudkust in de 19e eeuw
De Goudkust in de 19e eeuw
 |  Vorige pagina |
In 1862 werd Henri Alexander Elias aangesteld als gouverneur van de goudkust. Velen waren hem voorgegaan, maar vraagt je af waarom er vijftig jaar na het afschaffen van de internationale slavenhandel en vlak voor de emancipatie daar nog gouverneurs werden aangesteld.
Henri Alexander Elias was de broer van Burchard Joan Elias die gouverneur-generaal van Suriname was. Beide waren ingeschreven aan het privé-internaat van Simon van Moock in Delft, waar ook de Ashanti- prinsen Kwasi Boakye en Kwame Poku terecht kwamen.
Bij koninklijk besluit was Henri Elias van 1862 tot 1865 benoemd als gouverneur van de Nederlandse Goudkust, het kustgebied van het huidige Ghana waar in1637 Johan Maurits van Nassau-Siegen het fort (São Jorge d’) Elmina veroverde op de Portugezen.
De slavenkust was tussen 1831 en 1872 de plek van de werving van circa 3000 West-Afrikaanse jonge mannen, die naar Java werden overgebracht om dienst te doen in het Nederlandsch-Indisch Leger. In het Maleis werden zij ‘Orang Belanda Hitam’ genoemd, ofwel Zwarte Hollanders .
In september 1836 ging een Nederlandse delegatie in het kader van de werving op weg naar de machtige stam van de Ashanti’s. De Nederlandse regering had opdracht gegeven met de Ashanti-koning Kwaku Dua II een overeenkomst te sluiten. Na het afsluiten van de deal bood de koning hun twee jongens aan Kwasi Boakye en Kwame Poku .
In Nederland sloot Kwasi zijn studie succesvol af en hij kwam als ambtenaar in Nederlands-Indië te werken. Kwame blijkt niet zo’n studiebol en gaat terug naar Afika met als doel de Ashanti’s verder te helpen.
Terwijl hij op fort Elmina verblijft, wordt de Ashanti-koning van zijn plannen op de hoogte gesteld. De koning laat weten dat hij niet welkom is, zolang hij de taal van zijn volk, het “Twi”, niet beheerst.
In februari 1850 beneemt Kwame zich van het leven met een geweer dat hij van Willem II heeft gekregen.Henri Alexander Elias zou bij zijn benoeming als gouverneur van de Nederlandse Goudkust als motief hebben gehad dat hij afscheid wilde nemen van Kwame.
Auteur: Nico Eigenhuis 