Bakrude-Bolwerk vrouwenkorps

Bakrude-Bolwerk

Waar Fred van Russel het gezicht was van de mannelijke Surinaamse veteranen was Esseline Bakrude-Bolwerk dat voor de vrouwelijke Surinaamse veteranen.

Esseline Elfriede Bakrude-Bolwerk (1924-2016) tekende op 18 jarige leeftijd voor het vrouwencorps. Ze had als voormalig akela een goede ‘vooropleiding’ en zag een uitdaging in het besturen van trucks, na haar aanmelding behaalde ze daarom al snel haar groot rijbewijs. Tijdens haar actieve loopbaan in het vrouwencorps viel ze onder het regiem van Eliza Stahel-Jordi.

Eliza Stahel-Jordi is in 1898 in Bern geboren en was de echtgenote van landbouwdeskundige Gerold Stahel. In 1944 werd Eliza Stahel-Jordi 1e luitenant van het Vrouwencorps, dat na een training in de VS werd ingezet bij de geallieerde strijdkrachten. Ze hield daarbij als “moeder overste” de veelal nog jonge dames in het gareel. Eind 1945 werd ze eervol ontslagen uit deze functie.

Esselien Bakrude-Bolwerk gaf aan dat bij de inzet van verpleegkundigen niet zozeer de functie een probleem was, maar wel de ‘bedreigingen’ van het overschrijden van de heersende fatsoensnormen aangaande vrouwelijke seksualiteit.

Hiernaast hadden de Surinaamse dames bij hun opleiding in de Verenigde Staten te maken met openlijke discriminatie op basis van de daar geldende wetten en regels.

Mw Bakrude-Bolwerk wordt onder andere genoemd in het onderstaande boek

  Auteur: Nico Eigenhuis