| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN -
Geschiedenis - - TREINEN en SPOORWEGEN.
 terug
 TREINEN.
Vanaf Republiek werd het spoor door de savannen naar Kwakoegron aan de Saramaccarivier gelegd. Dit gedeelte van ongeveer 80 kilometer werd in 1906 in gebruik genomen. Kwakoegron - de naam is afkomstig van de hr. Kwakoe die er zijn kostgrondje (`gron') had - was als overslagstation bedoeld van waaruit verder transport over de Saramacca per boot kon geschieden. Kwakoegron was ook het grensstation van de goudvelden waar een ieder die verder wilde reizen eerst door de politiekontrole moest.
Na Kwakoegron stuitte men op de Maäboheuvel die van een hoogte van 50 meter loodrecht de rivier inliep. Er moest een insnijding komen voor de spoorlijn en als we ons realiseren hoeveel grond er toen verzet moest worden, kunnen we niet anders dan respekt hebben voor de moed waarmee men aan het werk begon. Afgraven met de hand bleek onbegonnen werk zodat men aan de slag ging met een waterkanon. Men veroorzaakte daarmee opzettelijke instortingen en spoelde dan de losse grond de rivier in. Langs nederzettingen van goudondernemingen (de rond de eeuwwisseling nabij de Sarakreek gevonden klomp goud van 5876 gram toont wel aan dat er muziek in de goudwinning zat) werd het spoor verder gelegd tot de Surinamerivier. Het oorspronkelijke plan was om een spoorbrug te bouwen over de hier ongeveer 300 meter brede stroom. Voor de bouw van dit gevaarte had men twee jaar uitgetrokken, maar toen men eenmaal ter plaatse was, bleek het plan welhaast onuitvoerbaar.
Het voornemen om de spoorlijn vanaf de overkant door te trekken tot de Sarakreek, waarlangs ook vele gouddelverijen gevestigd waren, werd echter niet opgegeven. Besloten werd om over de Suriname-rivier een kabelbaan te konstrueren met een draagvermogen van vier ton. Dit projekt werd uitgevoerd en sinds die tijd heet het punt waar de spoorlijn de rivier ontmoet: Kabel.
Omstreeks 1909 werd de kabelbaan in gebruik genomen. In gondolas zwevend over de rivier werden passagiers en vracht overgezet. Van de overzij ging de aanleg van de spoorweg verder in zuidoostelijke richting naar Dam, de zuidelijkste grote stroomversnelling in de Sarakreek. Deze heeft in zijn benedenloop een serie zware stroom- versnellingen liggen die het boottransport zeer bemoeilijken. |
 |
Door de aanleg van het spoor naar Dam omzeilde men deze obstrukties in de rivier. Het laatste stuk spoorlijn naar Dam, met een eigen treinstel, kwam in 1912 gereed. Daarmee was de hele lijn 180 kilometers lang voltooid.
In 1905 was het eerste baanvak van Paramaribo tot Republiek, met veel tam-tam officiëel in gebruik genomen. Onze hoofdstad (die toen nog maar 34.000 inwoners telde') was versierd met vlaggen en langs de spoorbaan juichten honderden mensen het 'ijzeren paard' toe. De geschiedschrijvers vermelden niet of de ingebruikneming van volgende baanvakken ook feestelijk gevierd werd. De lokomotieven die op de lijn werden ingezet hadden een trekkracht van 1500 kg (een moderne bulldozer trekt 55.000 kg). Om de dertig kilometer moesten de lokomotieven water, en om de tachtig kilometer brandstof (hout) innemen.
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
