| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN -
Geschiedenis - - 20 ste EEUW
 terug
SURINAME IN DE 20 ste EEUW
 MEDISCHE ZORG
Ook op het gebied van de medische voorzieningen zijn we, in Suriname heel sterk vooruitgegaan. Toen deze eeuw begon werd Suriname gekweld door enkele beruchte volksziekten. De melaatsheid kwam vrij veel voor en er waren in Suriname drie leprozerieen, waar lijders aan de ziekte werden geisoleerd, wat voor velen neerkwam op een levenslange verbanning uit de samenleving. Deze leprozerieen waren Groot-Chatillon, Majella en Bethesda.
Na de Tweede Wereldoorlog werden er echter medicijnen uitgevonden die de genezing van deze ziekte bevorderden. De melaatsheid is in de tweede helft van deze eeuw zozeer bedwongen, dat alle drie leprozerieen gesloten konden worden. De laatste, Groot Chatillon, in 1972. Hoewel deze ziekte nog wel voorkomt in Suriname kunnen lijders aan deze ziekte nu een lopende behandeling volgen en genezing vinden.
Voor ex-Hansen-patiënten werd na de Tweede Wereldoorlog een speciaal woonproject opgezet, de Esther-stichting.
Ook de in 1931 geopende Polikliniekschool voor suspecte kinderen (later geheten Tourtonneschool) kon worden gesloten.
Filaria kwam vooral in Paramaribo vroeger heel veel voor. Deze ziekte uitte zich vooral door hevige koortsaanvallen ( boeboe bet' ing, zei men dan) en opgezette benen (olifantsbenen).
In de tweede helft van deze eeuw werd ook deze ziekte volledig bedwongen en nieuwe lijders aan filaria komen nu nauwelijks meer voor. En als ze er zijn, er is voor iedere lijder genezing te vinden.
Tuberculose was een ziekte die in de meeste gevallen dodelijk verliep. Voor isolatie en behandeling van de patiënten werd in 1924 op het achtererf van het Militair Hospitaal een speciale afdeling - de barakken - geopend. Maar genezing was er nauwelijks.
In de tweede helft van de eeuw kwam er ook hierin verandering, vooral door de uitvinding en toepassing van antibiotica. In de jaren '50 werd nog een longlijderspaviljoen in gebruik genomen voor lijders aan deze ziekte, maar zowel aan de barakken als aan het paviljoen kon inmiddels een andere bestemming worden gegeven.
Ook hier dus een duidelijke verbetering.
Yaws ( framboesia tropica ) kwam vroeger heel veel voor en patiënten moesten in verband met het besmettingsgevaar worden geisoleerd, o.a. te Groningen in Saramacca.
In 1910 echter werd het nieuw middel salversan toegepast bij de behandeling en binnen enkele dagen waren de patiënten genezen en kon het etablissement te Groningen worden gesloten. De namen Ehrlichstraat en Kochstraat te Groningen herinneren nog aan deze ziekte Ehrlich was de uitvinder van salversan en Dr. Erich Koch was de directeur van het Militair Hospitaal die het middel toepaste op de patiënten.
Trachoom was een oogziekte die bij verwaarlozing tot blindheid kon leiden. In de loop van deze eeuw is deze ziekte echter vrijwel geheel bedwongen en komt nu nauwelijks meer voor. De ouderen zullen zich ongetwijfeld nog herinneren de schooolonderzoeken die vroeger regelmatig plaatsvonden en waarbij vooral gelet werd op het voorkomen van besmettelijke ziekten ( lepra, yaws, trachoom), die dan werden behandeld. Op school als dat mogelijk was, b.v. bij trachoom, of in een polikliniek.
Bilharzia maakte vooral in de distrikten veel slachtoffers, maar in de loop van de eeuw is ook deze ziekte vrijwel bedwongen.
Veel voorkomende geslachtsziekten waren vroeger druiper en syfilis. Genezing was er niet of heel moeilijk. Door toepassing van moderne geneesmiddelen is hier in de tweede helft van de eeuw verandering in gekomen en voor beide ziekten is nu genezing mogelijk. Helaas is vanaf de jaren '80 een nieuwe geslachtsziekte de kop komen opsteken, namelijk AIDS, voor welke ziekte nog geen afdoende geneesmiddelen zijn gevonden.
De anchylostoombestrijding werd in het tweede decennium van deze eeuw krachtig aangepakt, mede door-, de hulp die werd verkregen van de Rockefeller Foundation. Ook de instelling van de Dienst ter bestrijding van Volks- en Besmettelijke ziekten, later vervangen door het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg (B.O.G), heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan het terugdringen van de vele ziekten die de Surinamer vroeger zo plaagden.
Kortom, vele ziekten die vroeger een ware bedreiging vormden voor de bewoners van Suriname zijn in de loop van de eeuw teruggedrongen en worden nu in vele gevallen genezen.
Echter zijn in de loop van de eeuw nieuwe kwalen de kop komen opsteken of hebben zich uitgebreid. Hart- en maatziekten komen nu veel meer voor dan vroeger; evenals kanker.
Maar ook bij de bestrijding van deze ziekten is er in de afgelopen decennia grote vooruitgang geboekt.
Zelfs worden sinds kort hartoperaties uitgevoerd in Suriname en bezitten wij in ons land een CDScan (op particulier initiatief ! ! ! ).
Dit overzicht zou niet volledig zijn als ook niet melding gemaakt werd van de Spaanse griep, die in 1918 honderden slachtoffers maakte; van de malaria die in de gehele surinaamse geschiedenis al een belangrijke 'killer' is geweest, die in de periode van de goudwinning en de spoorwegaanleg vele slachtoffers heeft gemaakt en die ook nu een factor is waar elke reiziger die naar het binnenland gaat terdege rekening mee moet houden en dengue, die nu nog net voor de afsluiting van het jaar en de eeuw veel slachtoffers maakt, al is in de meeste gevallen deze ziekte niet dodelijk
Toen de 20 ste eeuw begon bezat Suriname een Geneeskundige School, die in de loop der jaren vele voortreffelijke geneesheren heeft afgeleverd, van wie sommige zelfs in het buitenland hun sporen hebben verdiend. Deze school die inmiddels een onderdeel vormt van de Universiteit van Suriname voorziet nog steeds in belangrijke mate in de behoefte aan geneeskundigen.
Vroeger moesten alle specialisten uit het buitenland worden aangetrokken of surinaamse artsen moesten naar het buitenland voor een specialisten-opleiding. Nu wordt een belangrijk deel van de opleiding in Suriname zelf verzorgd.
Sinds kort is ook aan de Universiteit van Suriname de mogelijkheid geopend om een opleiding te volgen voor fysiotherapeut.
Vroeger kregen verpleegkundigen een training on the job, waarbij de practische opleiding werd aangevuld met theoretische lessen. Door de COVAB (Centrum voor opleiding van verpleegkundigen en aanverwante beroepen) werd de opleiding van verpleegkundigen op een hoger niveau gebracht en surinaamse verpleegkundigen genieten ook in het buitenland nog steeds een goede naam.
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
