Uit een brief aan de familie.
J.M.J.V. 11 Mrt '30
Vorige maand stierf een van onze buurlui, Willem v. Veldhuizen. De man was bij z'n leven drager van';t Heilig Verbond en ontwaaier van 't H. Verbond.
't Heilig Verbond is een begrafenisfonds waarvan de leden recht hebben op een nette begrafenis en bovendien nog een gezongen Requiem Mis. De vereniging heeft haar eigen dragers en ontwaaiers en ontwaaisters. De laatsten zou men ook kunnen (noemen) de lijken afleggers.
De weduwe van onze Willem ging naar pater Koopmans. De pater die alles te regelen en te redderen heeft van 't fonds. 'Pater mijn man moet twee begrafenissen hebben, één als drager en één als ontwaaier van 't H. Verbond.'
'Maar goeie mensch dat kan toch niet. Ééns begraven is begraven.' 'Nee, hij moet twee begrafenissen hebben." 'Maar dat kan toch niet, ik zal zorgen dat hij twee H.Missen krijgt. Twee gezongen H. Missen'
'Nee pater, dat is niet genoeg. Hij was drager. Dat geeft hem recht op één begrafenis. Hij was ook ontwaaier, dat geeft hem nog eens recht op een begrafenis.' ' Maar dat kan toch niet'. ''t Moet.'
'Nou ik zal zorgen. Dat de kist in 't graf wordt gelaten en weer omhoog gehaald en weer neergelaten. Is 't zoo goed?' 'Ja, Pater, zoo is 't goed.' En zeg nou maar dat er geen gekke menschen in de wereld zijn.
a.s. Donderdag 20 Mrt. Gaat onze voorwerker van de sigarenmakerij trouwen. 'n Gekke tijd hé. Dat komt zoo.
De jongen heeft al twee jaar met 't meisje geloopen en zou ten laatste haar hand gaan vragen aan papa. Hij trok de stoute schoenen aan en stapte naar de papa van zijn bruidje. 't Was de eerste keer dat hij 't waagde er in huis te komen.
't Gevolg was dat hij gauw buiten stond en z'n meisje eveneens. Papa had al herhaalde keeren geprobeerd om zijn dochter te verkwanselen, aan iemand, die maatschappelijk heel wat hooger staat, dan onze sigarenmaker.
Dat was nog tot daartoe. Maar die mijnheer is al getrouwd en houdt er volgens 't zeggen nog een paar oudere dames op na. En nu wou mijnh. dit meisje als derde vriendin erbij hebben. Zoo zijn de zaken , maar mijnh. zegt natuurlijk dat er niets van aan is,
't Meisje wou er niets van weten, en werd daarom op straat gezet door papalief. Schreiend kwam de verliefde bruidegom op zijn werk en vertelde alles. 't Meisje werd uitgenoodigd en gevraagd of ze Jules absoluut als man wou hebben. Ze bleef bij haar eerste keuze.
Toen werden van hieruit enkele voorname lui in den arm genomen. Die raden aan papalief voor 't kantongerecht te dagen en de rechtbank te laten beslissen, omdat 't meisje nog minderjarig is. Dit werd gedaan.
Papa verscheen met zijn dochter voor 't gerecht. Beiden bleven bij hun eisch. Daardoor kreeg 't meisje verlof van de rechtbank om na 3 maanden te trouwen.
'n Goeie maand later is papa toeschietelijker geworden en heeft toestemming gegeven te trouwen. Daarom stappen ze ondanks den vastentijd 't bootje in.
Bruidegom en Bruid zijn samen naar pap geweest om hem te bedanken voor de toestemming. Het is wel even kermis geweest, maar ze zijn toch als vrienden gescheiden.
Ziezoo voor deze keer is 't weer genoeg, dunkt me.
De brieven, foto's en anderszins maken deel uit van het familiearchief, dat wij proberen te beheren en inzichtelijk te maken voor de familie en eventueel ander belangstellenden.
In dit verband willen wij u laten meelezen uit de reisverhalen van Heeroom als een bijdrage aan de belevingsgeschiedenis van Suriname.
Jacqueline en Louis Barten-Schakenraad.
© a.barten 2005
|
Naar Voorpagina
Brieven uit Suriname van Frater Octavianus - (Johannes van Wetten) 
terug
naar boven