Paramaribo
1. De Graavestraat, 2. De Heerestraat, 3. Wagenwegstraat, 4. Keizerstraat,
5. Kerkstraat, 6. Joodenbreestraat, 7. De Krabbehoek (nu Krabbesteeg), 8. Molenstraat, 9. Oranjestraat (nu De Mirandastraat), 10. Krom Elleboogsteeg,
11. Stadhuis en Kerk, 12. Lutherse Kerk, 13. Port. Jooden Synagoge, 14. Duitsche Synagoge en 15. de Kort Aasemstraat (het verlengde van de Keizerstraat
vanaf Zwartenhovenbrugstraat naar Rust en Vredestraat)
Dat onder 11,
Stadhuis én Kerk worden genoemd, komt omdat het gebouw, dat toen op die plaats stond, vlakbij het Oranjeplein,
de functie van Raadhuis of Hof van Politie en Hervormde Kerk had. ( Originele Hervormde kerk met plein, huidige kerkplein, heette toen oranjetuin. De hervormde kerk is herbouwd na een brand.)
Met Duitsche Synagoge, onder nr. 14, wordt bedoeld de Nederlands
Israelitische Synagoge. De aanduiding P. Mauritius staat voor het bezit van Pieter Mauritius, de zoon van Jan Jacob
Mauritius. Gouverneur van Suriname van 1741 tot 1752. Het gebied van de 'Gemeene Weyde' is niet lang na 1766 bebouwd.
Daar vlakbij lagen ook enkele plantages en t Geregt, mogelijk de plaats waar men vonnissen voltrok. Met 't Kasteel wordt
(uiteraard) Fort Zeelandia bedoeld. Uit het kaartje op ( afb. 1 ) blijkt duidelijk dat er sinds ca. 1760 nog verschillende
stadsuitbreidingen hebben plaats gevonden. Het loodrecht op de Surinamerivier aangelegde gedeelte staat al op het kaartje
vermeld en moet dus zijn ontstaan voor 1760, men neemt aan ca. 1750. De uitbreiding naar het noord-westen, die omstreeks
1760 volgde, staat echter niet op dit kaartje aangegeven
Een verdere stadsuitleg naar het zuid-westen vond plaats in 1772. In 1791 en volgende jaren werd de buitenwijk Combé
gerealiseerd en in 1798 begon men met de uitbreiding ten zuid-westen van de Drambrandersgracht. Sindsdien heeft de stad zich
regelmatig uitgebreid. Eerst op de plantagegronden direct daarbuiten en tegenwoordig ook buiten de grenzen van het
stadsdistrict.
Wanneer we aan de hand van het kaartje op ( afb. 1 ) een 'chronologische
stadswandeling' door Paramaribo zouden maken, dan moeten we ons wel realiseren dat de ouderdom van een groot aantal
huizen niet overeenstemt met het stadsgedeelte waarin ze staan: de reden daarvan is dat de stad, met name in de eerste
helft van de 19de eeuw, door branden is geteisterd, die juist in de oudste stadswijken aanzienlijke verwoestingen aanrichtten.