| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN -
Geschiedenis - - ALBINA
 terug
 Albina
Een van deze commandanten was luitenant Weyne, die
een weg liet aanleggen van Albina naar Moengotapoe aan de
Coermotibo. Deze weg die naar hem genoemd werd, werd officieel
geopend op 24 November 1926.
De Weyneweg in 1930
Door de Surinaamse Bauxiet
Maatschappij werd een weg aangelegd van Moengo naar
Moengotapoe -de Julianaweg- die op 10 December 1929 officieel
werd opengesteld. Nu was het dus mogelijk om met de auto te rijden
van Albina naar Moengo en vandaar kon men dan met de boot verder
naar Paramaribo. Albina was hierdoor voor een belangrijk deel uit zijn
isolement verlost.
In 1932 leek het er even op alsof er weer leven zou
komen in de brouwerij te Albina. In dat jaar werd namelijk een
nederzetting gesticht te Herminadorp aan de Marowijne. De bedoeling
was dat werklozen uit Paramaribo -het was de crisistijd van de jaren '30-
zich daar zouden vestigen om door landbouwen goudwinning in hun
onderhoud te voorzien. Na een hoopgevend begin verliep deze poging
echter en Herminadorp is inmiddels weer aan de wildernis prijsgegeven.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam de betekenis van Albina weer toe.
Frans-Guyana was na de overgave van Frankrijk aan Duitsland een deel
van Vichy-Frankrijk geworden, dat samenwerkte met Duitsland. In
Suriname moest men dus ernstig rekening houden met de mogelijkheid,
dat de Duitsers zouden proberen vanuit Cayenne/St.Laurent via Albina
een aanval te doen op de bauxietmijnen van Moengo. Er werd daarom
een legereenheid gestationeerd te Albina om voor de bescherming te
zorgen. En dat bracht natuurlijk vertier daar. Het leven van alledag ging
in die dagen ongestoord door te Albina en zelfs de contacten met
St.Laurent bleven normaal. Albina heeft trouwens altijd nauwe contacten
gehad met zijn overburen. En niet alleen omdat ze buren zijn. Het
gebeurde namelijk vaak dat uit het bagno mensen ontsnapten -
deporte's of poite's- die probeerden de Marowijnerivier over te steken
om in Suriname in vrijheid verder te kunnen leven. De meeste van hen
werden gepakt en weer over de grens gezet, waar ze het nog moeilijker
kregen dan daarvoor. Soms werd het hen echter toegestaan om in
Suriname te blijven, als zij hier bruikbaar waren. Er waren onder de poite's
ook vele geschikte ambachtslieden en andere deskundigen. Op
Marienburg hebben poite's meegewerkt aan de bouw van de fabriek
van 1922 en ook op Moengo waren er ettelijke poite's werkzaam, die
ook daar een belangrijke bijdrage hebben geleverd.
In 1965 zag Albina er zo uit
Herleving van Albina.
Na de oorlogsjaren komt er een herleving op Albina. Door de
landverbinding met Moengo en de toename van het gemotoriseerd
verkeer was het voor de bewoners van dat stadje makkelijk geworden
om naar Albina te gaan en van daaruit desgewenst verder naar Galibi,
St.laurent of Stoelmanseiland e.a. Men leerde de mooie stranden van
Albina kennen. En toen in de jaren '60 de Oost-West verbinding tot stand
kwam, die Moengo een landverbinding gaf met Paramaribo, werd het
voor de mensen van Paramaribo gemakkelijk om voor een dagje of
langer een bezoek te brengen aan Albina. Dat brengt natuurlijk de
behoefte aan logeergelegenheden. Er werden hotels gebouwd en het
aantal winkels nam toe. En de bezoeken aan Albina werden nog meer
gestimuleerd toen door het openen van een veerverbinding tussen
Albina en St.laurent het mogelijk werd om door te reizen naar Cayenne,
terwijlook veel personen uit Frans-Guyana via Albina een bezoek
brachten aan Paramaribo. Door het toenemend gebruik van
buitenboordmotoren werd het gemakkelijker voor de
binnenlandbewoners om naar Albina te gaan of via Albina verder te
reizen, terwijl het voor anderen gemakkelijker werd om naar het
binnenland te gaan, via Albina.
Oude hospitaal
En Albina profiteert van dat toegenomen
verkeer. De ontwikkelingen leidden ertoe dat in 1945 het distrikts
Commissariaat weer werd overgeplaatst van Moengo naar Albina. Er
werd te Albina een nieuw ziekenhuis gebouwd, dat als streekziekenhuis
zou fungeren voor het Marowijne-gebied. Naast de bestaande lagere
scholen kreeg Albina ook een school voor voortgezet onderwijs. En in
1986 -het jaar waarin Albina zijn 140 jarig bestaan zou hebben kunnen
vieren- was Albina een welvarend, plezierig aandoend dorpje, waar met
de omgeving meegerekend zo'n 2000 mensen woonden. Het dorp had
alle voorzieningen die verwacht worden van een modern dorp: een
goed ziekenhuis, waterleiding, electriciteit, telefoon, post-, politie- en
douanediensten. En het was de zetel van het distriktsbestuur. Er waren
winkels waar vrijwel alles te koop was en er waren hotels. Er waren
prachtige stranden. En al deze factoren hebben ertoe bijgedragen, dat
Albina zich kon ontwikkelen tot een belangrijk toeristisch centrum van ons
land. Balata- en goudwinning waren van geen betekenis meer, maar er
waren nog altijd gebouwen aan te wijzen die de herinnering aan die
periode levend hielden. Maar toen kwam de zware slag voor Albina.
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
