Benoit, Pierre Schilder ( 1839 ) pagina 
Pierre Benoit.
Pierre Jacques Benoit, geboren in 1782 in Belgie, overleed in 1854.
Hij bezocht Suriname omstreeks 1829 / 1830. Van zijn werk krijgen we een vrij accuraat beeld hoe Paramaribo en omgeving er uit zag in die tijd.
Hoewel Benoit neutraal lijkt te zijn, zet hij zich toch af tegen de heersende klasse. Zijn volkstaferelen zitten vol muziek en plezier.
Wanneer men vanaf de stad Paramaribo de Surinamerivier opvaart, raakt men links en rechts niet uitgekeken
op de prachtige oevers, de rijke natuur, de overvloedige en gevarieerde vegetatie en het grote aantal gebouwen,
molens en stoommachines. Onafgebroken varen tentboten af en aan. Ook ponten arriveren, beladen met goederen of
hout en bestuurd door slaven, wier gezang en vrolijkheid twijfel oproept of zij wel slaven zijn. De talrijke
papagaaien, die op de afdakjes van de korjalen zitten zijn al,even verrassend.
Boven de stad Paramaribo buigt de rivier naar het oosten af. Rechts ligt de Duivelskreek, waarlangs zich
verscheidene plantages bevinden. Aan dezelfde kant wat hogerop ligt de monding van de Parakreek, waaraan de
plantage Houttuin gelegen is en waar zich vroeger een redoute bevond, die in 1685 gebouwd werd door Van
Sommelsdijk om de groeiende kolonie te beschermen tegen invallen van indianen.
Aan het eind ligt de
Coropinakreek en verderop komen verschillende andere kreken in de rivier uit, waaronder die van Banister,
genoemd naar een van de Engelse leiders uit de tijd van Willoughby. Op deze plaats lag een eiland, Tuinhuizen
genaamd. Nu is dit eiland met hetland verbonden door het dichtslibben van de kreek.
Op diezelfde plaats bevond zich rechts het stadje Torarica, ook "Santo-Bridges" genoemd. Er waren een
honderdtal huizen en een kapel. De plek is thans echter volkomen verlaten. Zelfs de bouwresten zijn verdwenen
onder de vegetatie die de grond, waarop de stad gelegen was, heeft overwoekerd.
De rivier buigt hier scherp naar het noorden en klimt op tot het punt waar zich eertijds het dorp Zandpunt bevond.
Men zegt dat zich daar de eerste kolonisten gevestigd , hebben. Ook van dit dorp bleef geen steen over. Thans ligt
er de plantage La Simplicité, gesticht door gouverneur Mauritius.
Wat hoger ziet men in het westen de kreek Siparipabo. Drie mijl verderop ziet men een heuvel die
majestueus de rivier beheerst. Deze is bekend als Joden Savanne. Aan weerskanten is de heuvel omgeven door
een uitgestrekte vallei, die even bekoorlijk als Pittoresk is. In die valleien kabbelt over wit zand het water uit twee
bronnen, ijskoud en roodachtig van kleur. Puur of zelfs vermengd met regenwater is dit water nauwelijks te
drinken, maar vermengd met Rijnwijn en suiker sprankelt het en smaakt het als Selzer- of Spawater.
Paramaribo , vanaf de Surinamerievier, met op de voorgrond fort Zeelandia.
Fort Zeelandia, het belangrijkste deel van Paramaribo, met de Marinetrap. De toren, is niet die van
het min. van Financiën, maar op de ingang van het echte Fort stond ook een uitkijk toren met
een klok er in. Deze is later afgebroken.
|
Naar Voorpagina
terug
naar boven